Aanstaande woensdag is het zover: de vertoningen van vijf volstrekt briljante films door het kunstenaarscollectief De Wolven van La Mancha gaan van start. Voor wie er bij wil zijn, het is in Gent en om half negen ’s avonds. Café Los Perros Calientes, voor wie het wil weten.

Nu wil de ellende dat ik er niet bij kan zijn. Maar als officiëel lid van De Wolven werd ik wel geacht minimaal één film op te leuken met een voorgedragen eigen werk dat op de film gebaseerd moest zijn. In pure compensatiedrang, aangezien ik bij geen enkele vertoning kan komen opdagen, schreef ik een gedicht voor élk van de vijf films. Hieronder leest u gedicht 1. En dan weet u meteen welke film vertoond wordt deze woensdagavond in het Gentse. Als u in de gelegenheid bent om te gaan, kan ik het u enkel sterk aanraden.

The Cement Garden

Vader weet precies hoe hij het wil
Moeder in de keuken
Vader’s wil is wet
Moeder ligt in bed
Wet when slippery
Barsten in het cement
Het hormonale bloed kruipt
 waar het niet gaan kan
De dromen van de ouders verwelken
Terwijl de kinderen spelen in het puin
En de vliegen smullen van de vaat
Mooi
Is het natuurlijke Kwaad.