Dat het allemaal nog veel erger kan, bewijst de film Granny is a Tranny III. Ik trof deze documentaire aan op een USB-stick die iemand in de plaatselijke videotheek had laten vallen, en heb met verwondering gekeken. Het onderwerp – dat schijnbaar in een langer lopende reeks behandeld wordt – is oudere dames die blijkbaar, qua geslachtsorganen, anders bedeeld blijken dan men zou verwachten, en hoe zij en hun omgeving daarmee omgaan.

Debuterend regisseur Oral Pane (ik kan tenminste geen informatie vinden over eventuele andere films van zijn hand) heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt door uitleg over de (bijvoorbeeld medische) achtergrond van dit verschijnsel, of zelfs ook maar enige uitleg of inleiding toe te voegen. Vrij direct komt de kijker terecht in schokkend realistische, en redelijk expliciete beelden met daarin de grannies uit de titel. Vier verschillende jongeheerbeherende dames passeren de revue, in confronterend statisch geschoten scènes van ieder pakweg een kwartier. De documentaire had ook niet langer moeten duren, want de beelden begonnen tegen het einde van het uur wat repetitief en vervelend te worden. Ook bekroop mij tegen het einde het benauwende gevoel dat de beelden mogelijk een beetje geënsceneerd zijn. Een bepaalde mate van acteerwerk meende ik te kunnen waarnemen, en dat misstaat de documentaire uiteraard volledig. Wat zeer, zeer jammer is.

Echter, al met al vond ik deze blik in de levens van deze dames, die niet zelden midden in masturbatie plots betrapt worden door een buurman of familielid, en om hun geheim aan deze plotse privacyverstoring niet te verliezen zich soms tot zeer sexuele daden genoodzaakt zien, uiterst fascinerend. En gelukkig krijgen ook de andere mensen in hun omgeving meer ruimte om te schitteren, waarbij vooral de veertienjarige Eros Pumpos als het bekakte neefje erg geestig is. Al met al viel de documentaire me dus reuze mee, en ik zal nieuwsgierig op zoek gaan naar deel I en II.