Ik werd vandaag wakker zonder gezicht
zonder lach
zonder kleur
zonder moed…

Ik bleef even liggen, misschien was dit goed?

Niets te verlangen,
te willen,
te hopen
van hot naar her
rennen
strompelen

Het kwam op me af gekropen

Niets, niemand, niemandsland er gewoon maar even niet zijn

Ieder woord van jou
bracht mij een beetje meer leven

Nu is er stilte, duisternis… pijn?
Ik peins er niet over!

Het is over en uit
en ik lig
zomaar
zonder gedachten
te wachten

Op een “maak je niet druk”
Op een “alles komt goed”

Dit keer dan mijn eigen geluid
Eigen kleur, eigen kracht, eigen moed
Om nu verder te gaan
bij jou vandaan?

Het is over en uit
en ik mis je

Het is over en uit
en ik wil voort
door de duisternis heen