Maand: december 2013 (Page 1 of 3)

Er is een striptekenaar aanwezig in Club P. Hij hoort de anekdotes van de gasten aan en roept enthousiast dat hij de verhalen in stripjes gaat verwerken. Het gras is voor mijn voeten weggemaaid: nu moet ik iets anders zoeken om over te schrijven. Dat valt niet mee, want ik leef al maandenlang teruggetrokken thuis. En mijn kat slaapt zestien uur per dag. Ik haat de striptekenaar nu een beetje.

Wanneer ik weer eens als laatste gast overblijf, vraagt de Opperpater of ik nog een biertje wil. Maar ik voel me moe. Waarschijnlijk regent het dus, want als nachtmens word ik ’s nachts vooral slaperig van regen buiten. Ik heb een raar bioritme. Jas aan, deur uit, jawel: regen. Op een kletsnatte fiets rijd ik naar huis.

Een vrouw, middelbaar, muizig uiterlijk. Rode, regenbestendige jas. Blonde vlaskrullen. Overkant van de weg. Ze roept iets, dus ik stop. Zo ben ik door de wereld opgevoed. Bij mijn fiets aangekomen vraagt ze: “Jongeman, mag ik wat vragen ?” Ik zeg niets. “Ben je vrijgezel ?” Een ongewone vraag om drie uur ’s nachts op straat, dus ik antwoord bevestigend. “Heb je misschien zin ?”

In een paar seconden schat ik in waar deze avond heen gaat als ik “ja” zou liegen. Naar haar huis, waarschijnlijk. Misschien is het een vervallen puinhoop in haar huis. Of juist burgerlijk truttig. Iets te drinken, sfeerlampen aan. Waarschijnlijk wordt er een prijs genoemd. Ze kijkt met oude ogen. Ik zucht en wil gewoon naar mijn kat. Naar een leven waar weinig over te schrijven valt.

“Ton was maandag bij de pubquiz,” vertelde de Opperpater dwars door de film heen. Een ongewoon gegeven: Ton is een drukke, heel actieve jongen, die zelden met de pubquiz mee kan doen. “Is toch weer twee uur geworden,” grinnikt de Opperpater. Het was dus gezellig.

Eén van de laatste keren dat Ton en de Opperpater elkaar troffen is alweer een paar jaar geleden. In Club P., dus bij de Opperpater thuis. Ton kwam met Frenk. Frenk is er ook niet vaak. Reeds aanwezig waren de Opperpater, Willem met de WK trauma’s, en nog een maat. Wat de Opperpater niet wist, was dat Ton en Frenk stiekem geregeld hadden dat er een escort zou komen.

Ik was er niet bij, dus ik heb dit spectaculaire verhaal enkel van horen zeggen. De Opperpater schrok nogal toen hij voor de vrouw open deed. Er komen weinig vrouwen in Club P. De Opperpater maakt een viriele impressie, maar zijn liefdesleven is aan de kalme kant. Daarom ook hadden Ton en Frenk de escort gebeld. Ze zat van top tot teen onder de tattouages en piercings, schijnbaar. Een danig twijfelgevalletje. Sommige aanwezigen bedankten voor de eer. De Opperpater niet, die wou wel. Hij schijnt over zijn benen gewreven te hebben en vervolgens gebruld te hebben: “LET’S GET SOME ACTION, BABY !” Waarop de escortdame suste dat ze eerst even kalm haar biertje wou drinken.

Wat volgde waren dwaze capriolen met de escort, met condooms, en nog veel meer sterke verhalen die ik nogmaals enkel uit de tweede hand heb. Ik was er niet. Bij het horen van de verhalen wist ik niet of ik erbij had willen zijn: ook een twijfelgevalletje. Anderzijds: wanneer maak je zoiets mee ? In het smoezelige, kleine flatje van de Opperpater notabene.

“Ton heeft aangeboden weer een escort te regelen,” vertelde de Opperpater. Ik oh een vragende oh. “Ja, maar dan moet het dit keer een gigolo zijn, en liefst een sterke neger, zei hij. Nou, dat doet hij dan maar lekker even zonder de Opperpater.” Ik probeer aan zijn gezicht te zien of het écht niet stiekem een klein beetje een twijfelgevalletje is.