Mijn houten koffertje werd gepakt voor mijn eerste reis.
En mijn moedertje had zelfs schoenpoets ingepakt.
Op naar Pernis de oliehaven .
Ik zag mijn eerste boot ,wat was ze groot en mooi.
Pernis met de eeuwige vlam vandaar uit zou de reis beginnen.1955
We maakten samen de rit naar Rotterdam per trein.Moeder bleef maar goede raad geven aan haar jongste zoontje die met 15 jaar de wijde wereld inging.
En in Pernis aangekomen zag ik het schip de Kermia daar liggen.
Het was een en al bedrijvigheid rond het schip.Er werden proviand voor de bemanningsleden aan boord gebracht en het ene na de andere bemanningslid melde zich aan boord .
Ik zag matrozen die het dek aan het schrobben waren .En ik zag mensen in glimmende uniformen op het schip lopen.
Lowy Cremers (1940) heeft een bewogen levenspad gekozen dat van kwajongensstreken in Eindhoven naar de wilde vaart leidde. Hij heeft de hele wereld gezien, is café-eigenaar geweest, is bij spannende misdaadzaken betrokken geweest, heeft een museum voor opgezette honden beheerd, heeft altijd dwars de kont tegen de krib gestoten, is door honderden vrouwen bemind geweest en leeft nu met de liefde van zijn leven in Thailand. Op KutBinnenlanders.nl verschijnt tweemaal wekelijks zijn levensverhaal.
Geef een antwoord