Zwarte muis

Ik heb doorgaans altijd gereden met een auto waarvan er weinig exemplaren rondrijden. Het begon met een Saab 96, over enkele Volvos en eindigde met een Land Rover Freelander. Helaas rij ik nu met een zwarte muis, een Nissan Qasquai waarvan er duizenden en duizenden rondrijden in België alleen. Ik hoop dat ik mijn wagen altijd zal terugvinden tussen die andere grijze en zwarte muizen.

Een man in de Verenigde Staten verging het anders. Hij rijdt met een rode Tesla, zo’n volledig elektrische superwagen. Toen hij naar de supermarkt was gegaan en op de parking met zijn telefoon zijn auto opende – een Tesla doe je inderdaad open met je telefoon – en startte, was hij zich van geen kwaad bewust. Plots kreeg hij een bericht op die zelfde telefoon: de ware eigenaar liet de man weten dat hij zich van auto had vergist.

Uiteraard heeft de man in kwestie de auto aan de rechtmatige eigenaar terugbezorgd en tot slot de zijne teruggevonden.

Ik zweet het niet. Of juist wel. Want mijn auto doe ik niet open en start ik niet met een sleutel.

Marc Tiefenthal

In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.