KutBinnenlanders.nl

Dag: 14 mei 2013

Georganiseerde misdaad overvalt pennenwinkel

SINT-SATIRUS – Vanmiddag is de pennenwinkel ‘In De Inktpot’ in Sint-Satirus overvallen door een groep mannen, die volgens politieonderzoek zo gericht en efficiënt te werk gingen, dat er niet getwijfeld wordt aan georganiseerde misdaad. “De camerabeelden tonen feilloos hoe ze onmiddellijk op de Parkers en Montblancs afgingen. Deze mannen wisten waar ze voor kwamen, hebben waarschijnlijk van tevoren de beveiliging van de winkel uitvoerig bestudeerd, en vielen met chirurgische precisie binnen. De buit is dan ook van omvangrijke grootte: letterlijk honderden fijn schrijvende pennen zijn buitgemaakt.”

Extra zorgwekkend noemt de politie dat er ook enorme hoeveelheden vullingen mee zijn genomen. “Zonder enige twijfel is deze buit onderdeel van een groter plan. Het stelen van zowel de pennen als de vullingen wekt de indruk dat men van plan is deze pennen in te zetten. Dat de georganiseerde misdaad, die al jarenlang met conventionele wapens werkt, nu ook het woord als wapen in wil gaan zetten, baart ons enorme zorgen.” De politievoorlichter wijst daarbij op het recente plan van geldbedrijf Brink’s, dat zijn bewakingspersoneel van wapens wil gaan voorzien. Aldus Brink’s: “De pen is machtiger dan het zwaard, dus deze wapenwedloop zal mogelijk inhouden dat het personeel op de geldtransporten zich ook in literatuur zal moeten verdiepen. Nu de georganiseerde misdaad het hoge woord wil gaan hanteren, moeten wij nodig onze woordenschat opvijzelen.”

Voorzichtig was er al begonnen met het personeel te voorzien van strandlectuur, maar gezien de brute overval wordt er nu gedacht aan grof geschut. “Maar of dat John Fowles of Harry Mulisch moet zijn, daar hebben we advies van echte experts bij nodig,” aldus een woordvoerder van het transportbedrijf. “We zijn daarom in urgent conclaaf met diverse uitgeverijen en nemen reeds stapels catalogussen door. De georganiseerde misdaad zal ons niet zomaar de les lezen !”

 

Cineman (7): Écht duister.

Film van de dag: Argo (2012)

“Nee, nee, nee,” drong ik aan door de telefoon. “Je luistert niet. Ik heb het over écht duister.” Het onbegrip aan de andere kant van de lijn deed me even mijn voorhoofd betasten. “Duister, inktzwart, niets te zien. Dat. Echt, écht duister. Niet donkerblauw met sylhouetten. Niet zwart met lichtflitsen. Niets ervan. De logische volgende stap is volledige duisternis. Ja, als je niet luistert, dan blijf ik het natuurlijk niet uitleggen.” Ik hing op. Vijf seconden later belde mijn telefoon.

“Zeg nou niet steeds dat je het niet begrijpt, je begrijpt het prima. Het is namelijk ook volstrekt niet moeilijk. Duister. Meer niet. Meer laat je niet zien. Duister, that’s it. Alles pikzwart. Geen jamaar, nee, stop nou even. Écht duister. Dat men-“

Ik schonk een glas water in terwijl een bijna paniekerig relaas aan de andere kant van de lijn afstak en staarde naar buiten. Een stralend blauwe lucht. Er fladderden lustig wat vogeltjes met de lente in de lucht. In het gras staarde loom een kat naar het overvliegend wild. Ik luisterde maar half naar het geraas via de lijn. Het was ruis. Ik ademde rustig in.

“Vergeet het publiek, man. Wil je nou geschiedenis maken of niet ? Een film met enkel écht duister. Geen bewegende beelden, enkel zwart. Overal schijt aan hebben. Alleen zó vind je het cinematisch idioom volledig opnieuw uit. En daar ging het toch om ? Je belde me om te vragen hoe het medium zich nog kan vernieuwen, nou, dat vertel ik je net. En al klinkt het krankzinnig, dit is de logische stap om nog iets nieuws te doen. Ga dwars tegen de overgeproduceerde beeldvertelling heen, ga zelfs voorbij de Dogme cinema, stap volledig i-“

Water. Ademen. Ik legde de telefoon even op tafel en wandelde naar het toilet. Mijn druppels tinkelden op het porcelein en ik sloot mijn badjas weer. Liep terug naar tafel. Zoals verwacht was mijn gesprekspartner nog steeds aan het ratelen. Ik sloot hem nogmaals aan mijn oor. “Natuurlijk is het eng. Het is volledig van het padje, letterlijk. Het is zo ver out of the box dat je de box niet eens meer kunt zien. En je publiek zal volledig in het duister tasten, zeker. En niet weten wat ze ervan moeten maken. Maar daardoor maken ze er ook iets eigens van. De meest waardevolle ervaring die je ze kunt geven.”

Ik hoorde mijn maag knorren. “Luister, als je het niet durft, had je mij niet om advies moeten bellen. Ik heb je gezegd wat ik ervan denk. Een volledige film met enkel écht duister. Technisch niet te hoog gegrepen, veel creatieve mogelijkheden, en een vernieuwing van heb-ik-jou-daar. Ik ga hangen, want ik heb honger. Denk er maar even over na.”

Ik hing op en deed een fantasieloze diepvriespizza in de oven. Ik wil maar zeggen, creatief en vernieuwend zijn hoef je niet op álle vlakken.

 

© 2023 KutBinnenlanders.nl

Theme by Anders NorenUp ↑