met gebogen kop
opgetrokken knieen
waar ik wijd
maar scheef vaar
waarachtig op de tast
klokgewijs de diepte in ga
lager gelegen beneden
waar de duisternis vertrouwd is
houd ik mezelf lachend groot
klaar voor de dood
die niet gekomen is
maar wel is beloofd
Dan zie ik licht
en jank uit ongeloof
Reactietjes