KutBinnenlanders.nl

Auteur: Frank Tilemans (Page 1 of 2)

Hoe wij Frank Tilemans (Tilburg, 1983) zo lang geheim hebben kunnen houden, is ons ook een raadsel. Hij is een veelgezien gezicht in de Zesde Stad van het land. Enkele jaren geleden werd hij bij de T-Parade nog verkozen tot Mister T 2010. Maar niemand kon vermoeden wat een dichttalent er achter deze jongen school. Zelfs wij niet, op ons wekelijks terrasbijeenkomstje. Dus nu ontkomen we er niet aan: Frank gaat hier publiceren. We vermoeden dat u niet lang nodig heeft om met ons te beamen: ja, dat moest.

Jinek

Over mijn nek met JINEK
en haar blaatprogramma

Miss Boobies, de tang met de blonde krul. Populistisch porseleinen poppetje, die in komkommertijd nog altijd graag haar gaatjes vult.

Arm slijm snaveltje, met al die veren van Bertje in je reet. Jij Jinek, geslaagd met vlag en wimpers. Jij weet als geen ander je publiek te paaien. Spinnen spinnen en dan heel aandoenlijk om de hete brij heen te draaien om ook Liesbeth Spies nog even te paaien

Bertje = Bert van der Veer

Geschreven naar aanleiding
van Jinek op 4 augustus

 

geen titel (ter ere van Derrel)

In afwezigheid vult
hij leegte
inktzwart op
tot een mensenlandschap.

de structuur
is niet rond noch ovaal
noch vormvast
maar van alles wat
dan dit
dan dat.

als… is het er?
dat pompt
is het
wat hij te voelen denkt
hart?

Hij twijfelt
ook al is het binnenste
buiten of toch omgekeerd
en klopt.

Een dichterlijke pauze
en nog niet gevallen doek.

Hij lijkt een schim van wat
werkelijk waarheid is
het hart doorboort

dat zeg ik!

ik die dit schreef
met gêne
en dat ik géén
GEEN TITEL schreef.

 

Een te leven droom

Ik die zo graag dood wilde
dwaalde verlekkerd tussen de graven
van hen die het al waren
vol afgunst las ik hun namen

Waar zij hun rust al hadden gevonden
doolde ik er rusteloos voort
ik bad er tot de dood
maar mijn smeekbeden werden niet verhoord

Dagelijks werd ik wakker
mijn droom verstoord
abrupt werd het enige wat ik lief had
in de kiem gesmoord

Als ik droomde
droomde ik over de dood
ik wist dan van niets
denken deed ik niet
geheel gewichtsloosheid
geen kop
geen romp
geen lijf geen leden
geen gevoel
maar bovenal

Geen verlangen
geen verlangen naar de dood

Kon ik maar mijn droom leven
wat was het leven dan mooi

 

Monument

de lucht was als
die van Monet
een horizontale regenboog
breed aan de hemel gezet

op het plein speelden kinderen
ze veroverden stad en land

geen van hen,
die ik zag
zag de zon,
zó oranje
fel doorbrand

geen van hen,
die ik zag,
was hetzelfde

op het plein
liepen vele mensen
quasi interessant

van allen geen één
die het zag
de zon was
als die van
Van Gogh

op het plein stonden mannen
ze heroverden stad en land

ik zie hen als bevrijders
burger,verzetsman, soldaat
in verticale kruisiging
laag in de kalksteen geplant

voor allen die ik zag
zal ik hier stilstaan

voor allen die
stierven zal ik
om vergiffenis vragen

alsof ik één
van hen was

 

Het hartinfarct van Tilburg

Onlangs is de Tilburgse Kermis weer ten grave gedragen, daarmee is een einde gekomen aan een commercieel georganiseerde chaos, die de stad al sinds mensenheugenis teistert.

Vanzelfsprekend zijn de exploitanten ook dit jaar niet tevreden
De consument vindt het te duur
De burger klaagt over de bezetting van haar stad
De Kermisfanaat is onverzadigbaar
Mijn stad was tien dagen niet van mij, een activiteit als dezen trekt veel ongedierte aan. Hobby hooligans, allround alcoholisten, rechtse boeren, klaplopers, maffia koppen, zakkenrollers, beroeps macho’s en infantiele verloren geesten vermenigvuldig dit met de nodige hoeveelheid alcohol en je hebt de Tilburgse Kermis.

Ik heb geen traan gelaten
maar mijn stad ligt kritiek
het hartinfarct zal zich moeilijk slechten

prognose: psychosomatische stress stoornis
revalidatie periode acht tot twaalf maanden

 

Kut gedicht

met gebogen kop
opgetrokken knieen

 waar ik wijd
maar scheef vaar

waarachtig op de tast
klokgewijs de diepte in ga
lager gelegen beneden
waar de duisternis vertrouwd is

houd ik mezelf lachend groot
klaar voor de dood
die niet gekomen is
maar wel is beloofd

Dan zie ik licht
en jank uit ongeloof

 

De Kutbinnenlander

De Kutbinnenlander
altijd present
maar nooit aanwezig
de ongeschreven regels
is de kern van ons bestaan

wij, jij en ik
dompelen de kroezende waanzin
ten onder in het buiten beentje
we weken het
tot het te pruimen is
ontleden het
en kijken er na
om het vervolgens te slikken 🙂

 

Illusie

Het kritiekloze kan ik maar moeilijk verdragen, het smoort het algemeen nut van het bestaan in de kiem en ondermijnt hetgeen wat werkelijk is. Doofstomme ja-knikkers dienen geen enkel doel. Levenloze karakters noem ik ze.

Bestaan, of zijn, zoals u wilt, impliceert verantwoordelijkheid te nemen, het zijn is iets wat is! Het ”zijn” is de essentie van de schepping, snapt u wel?

Handelingsbekwaamheid daar gaat het over. Iets wat is, is vruchtbaar, vruchtbaarheid is een groot goed, toch?
Kritiek, daar leef ik voor, heerlijk als je met de grond gelijk gemaakt wordt. Terug naar de wortels van je bestaan, weten dat je niets waard bent. Weg met de illusie dat je iets bent, iets betekent, Je bent gewoon niets. Een waardeloos schepsel met een naam.

Noem mij één ding waar de mensheid in geslaagd is. De mensheid is erin geslaagd te mislukken. Zand vreten, een leven lang, oorzaak en gevolg. Alles is er al, alles ligt vast van de wieg tot het graf. Dacht je nu echt dat de vrije wil bestaat? Dat je ook maar iets kunt beïnvloeden? Alles is bepaald, de handelingen die je verricht zijn louter een blauwdruk. Niets is van jou, begrijp je dat! Op het moment van je geboorte is je doodvonnis al getekend, het jaar het uur de minuut en zelfs de oorzaak. Ziekte, een ongeval, een moord, zelfdoding ectera.

Ik zie u fronsen, u lacht nu uw onzekerheid weg, dat u mij een zieke idoot vindt, interesseert me geen zier. U komt vanzelf aan de beurt, Magere Hein komt nóóit te laat. Als u straks niet kunt slapen dan is dat niet mijn schuld, maar dan is dat dé bevestiging.

Terwijl u dit leest is uw leven al met een minuut verkort, voor de langzame lezer zijn dat er dus ál twee. De tijd knaagt aan uw welbehagen zonder meedogen aan uw zogenaamde kostbare tijd. Tijd, een klokje wat tikt, een mooi voorbeeld van de idiotie van de mens, de eeuwige zoektocht naar erkenning – ik word er triest van. De uitvinding van de zeventiende eeuw ”tijd”.

Morgen gaat u weer massaal als slaafse termieten ”belangrijk” excelleren in het nutteloze bestaan. Uw graf is immers niet gratis, ik zei het u al: zand vreten een leven lang. U bent niet wie u denkt dat u bent, de keuze te maken dat u denkt dat u bestaat of bent zoals u wilt. Die keuze is niet van u.

Nee, want zoals ik u al zei: alles is er al, alles is bepaald, u bent slechts een blauwdruk. Ook als u denkt, dat u denkt, dan moet ik u teleurstellen, u kunt namelijk niet denken. Acceptatie, daar gaat het om, dingen zijn zoals ze zijn tot het tegendeel bewezen is, punt.

 
« Older posts

© 2023 KutBinnenlanders.nl

Theme by Anders NorenUp ↑