Dat is het leven (79)

Wippen en nog geld er bij verdienen.

Ik ging die avond de Oceanbar in te Montevideo en had geen zin om de hele nacht met de zelfde griet in bed te liggen.Dus zocht ik een spetter van een meid uit en we besloten er een short time gebeuren van te maken.Dat betekende er op en er af een keer wippen.

Terwijl ik mijn verplichtingen had verricht zag ik die griet uit mijn broekzak enkele dollars stelen.Ook zag ik dat ze die snel in een bloemvaas verstopte.Maar ja een zeeman heeft nooit al zijn geld op een plaats bij zich dus het waren maar 3 dollar.Toen ze dan ook zelf onder de douche stond greep ik in de vaas mijn eigen geld weer terug en verdween weer naar de kroeg.Maar in de kroeg aan gekomen ontdekte ik dat ik ruim 30 dollar had.Dus wat was er gebeurt die griet had al meer mensen bestolen en dat geld daar in gedaan met gevolg ik had winst.Ik vertelde in geuren en kleuren aan mijn maten in de kroeg wat me was overkomen.Die griet mocht toen van de kroegbaas niet meer in zijn kroeg werken en toen hij haar dreigde de Politie in te schakelen was ze snel verdwenen.De marconist schreef in zijn dagelijkse persbericht aan boord dat er iemand was geweest die in de haven de liefde had bedreven en nog geld bij had ontvangen. Er was altijd wel iets te beleven in de diverse havens in den vreemde.En zo lang je aan boord je werk maar goed deed en altijd op tijd terug aan boord was maakten niemand zich zorgen over je.Het was een oud gezegde aan boord In de avond een grote jongen dan ook in de morgen een grote jongen.

We voeren ook wel eens via Las Palmas een van de Canariese eilanden.Daar kon je klein blijvende hondjes kopen zei men.Die werden niet groot.Maar vergis je niet had je er een gekocht kon het gebeuren dat je na 3 maanden een soort herder ipv klein poedeltje bezat.Je kon er ook gele kanaries kopen maar na 3 dagen als het beestje zich in zijn waterbak had gewassen had je een doodgewone huismus.Ze schilderden een mus geel en verkochten hem als gele zang kanarie.Ha ha .Je kon er ook ongebrande koffie kopen.

De reis ging verder naar Argentina en toen naar Noord Amerika.Daarna ging je meestal via Hamburg of Bremen en Antwerpen naar Rotterdam terug.De hele reis duurde dan ongeveer 5 a 6 maanden.

Lowy Cremers

Lowy Cremers (1940) heeft een bewogen levenspad gekozen dat van kwajongensstreken in Eindhoven naar de wilde vaart leidde. Hij heeft de hele wereld gezien, is café-eigenaar geweest, is bij spannende misdaadzaken betrokken geweest, heeft een museum voor opgezette honden beheerd, heeft altijd dwars de kont tegen de krib gestoten, is door honderden vrouwen bemind geweest en leeft nu met de liefde van zijn leven in Thailand. Op KutBinnenlanders.nl verschijnt tweemaal wekelijks zijn levensverhaal.