Van tijd tot tijd spreek ik nog wel eens iemand die weet dat ik destijds me heel druk maakte om webcomics. En waarom ik daarmee gestopt ben. Zelfs met tekenen altogether. Als ’t zelf een tekenaar is, pas ik een beetje op mijn woorden. Het zijn gevoelige zieltjes, die krabbelaars. Maar bij niet-tekenaars kun je ook niet doodleuk uit ’t niets aan komen zetten met filosofische beschouwingen dat striptekenen feitelijk visueel schrijven is. (Klik de link en ge weet wat ik bedoel, good lord, dat ik nog ooit dergelijke reuzenlappen tekst las op internet..) Mijn moeienis aan het fenomeen webcomics was dat feitelijk iedereen op die manier, van nog-nooit-getekend tot überprofessionals, zijn of haar gedachten kon uitdrukken in tekst én beeld. En dat communiceert als de tyfus. Dus in het belang van vrijheid van meningsuiting waren webcomics een interessant fenomeen. En toen gingen opeens allemaal striptekenaars feitelijk gewoon krantenstrips met melige grapjes online gooien en was alle lol er voor mij af. Er werd niets gecommuniceerd, niets gedaan met de mogelijkheden van het medium. Sequentieel en visueel je geschreven boodschap versterken, dat was aan de horde verse webcomics-tekenaars niet besteed, soit. Niet dat ze geen mooie of leuke dingetjes maken, dat zeg ik niet. En u zult me ook niet horen over dat de meesten steeds korter van stof worden (cartoons zijn snel scoren natuurlijk vergeleken met een dertigpagina-verhaal).
Zonder het communicatieve element zag ik geen enkel heil meer in webcomics. Ik heb sindsdien zaken als muziek en filmpjes – en godbeterd zelfs flauwekul als Twitter – zo een beetje zitten volgen, hopend op dat éne soort uiting dat op zou komen zetten waarmee een qua communicatieve mogelijkheden zo rijk medium als het internet eens benut werd voor het vrije debat, maar neen. Ik word echter blijer en blijer van weblogs en nieuwssites-met-reacties. Fuck you dat ze ‘dood’ zouden zijn. Ik werd er eergisteren al blij van omdat Godwin inmiddels zeldzaam lijkt te worden maar ik zie op een aantal plaatsen toch een interessante andere vorm van visueel uitdrukken gebeuren.
Zoals in de reacties bij dit stuk. Jatterdejat:

@xzaz2 | 30-07-09 | 15:58
Wat wil je doen dan?
mutsvandeweek.web-log.nl…
www.waterbodem.nl… kapotte_stofzuiger | 30-07-09 | 16:04

Ik denk dat u na die enorm lange inleiding al wel snapt waarom ik hier vrolijk van werd. No further comment.
web.mit.edu… www.appelogen.be… denbell.files.wordpress.com… www.1grit.nl… studenthacks.org… blogs.walesonline.co.uk…

 
René van Densen
René van Densen
René van Densen (1978) is een cynische dromer, een lachende pessimist, een realistische romanticus, een honklosse kluizenaar, een intelligente mafkees, een bedachtzame schreeuwer, een podiumschuwe polderpoëet, ex-nachtburgemeester van Tilburg, ex-striptekenaar, ex-schrijver, ex-webdeveloper, ex-vuilnisman, ex-kind en ex-volwassene, ex-burger, en kattenpapa van een Gentse terror kitten. Eerste Nederbelg die toetrad tot de Wolven van La Mancha. Maar is uiteindelijk niet zo van de collectieven. U treft hem uitsluitend in vrouwonvriendelijke omgevingen aan, en die nieuwe roman van hem komt ook nooit af. Werd al eens omschreven als "onbegonnen werk" door een prachtige blondine.

www.renevandensen.nl
Meer René op Facebook !