Dag: 10 juli 2009

Ik zat nog na te genieten van mijn maandelijkse wasbeurt door de thuiszorg toen hij zich weer meldde. Of ik eindelijk weer ’s een stukje wilde schrijven voor deze prachtsite. Ik heb het natuurlijk over René van Densen, die alleraardigste jongeman tegen wie een fatsoenlijk mensch zo moeilijk ‘nee’ kan zeggen. Bovendien was het ook schandalig dat ik al ruim veertien maanden niets meer van me heb laten horen op deze site. Nog een argument om ‘ja’ te zeggen, was het feit dat ik zo weer mijn verstandhouding met Van Densen kon oppoetsen. Vindt u ook dat hij zo schattig-ondeugend uit zijn ogen kan kijken? Als ik de kans krijg, zal ik ?m zeker een keer uitnodigen om een kopje koffie in mijn nederig stulpje te komen drinken. Ik zette de ramen van mijn flat in Tilburg-West wijd open, keek naar buiten en dacht diep na, maar ik kreeg geen inspiratie. Verrassend genoeg kwam daar gisteren verandering in toen Stadsnieuws, één van mijn favoriete huis-aan-huisbladen, werd bezorgd. Daarin stond een artikel over Stoepkrijt United, een project in het kader van 200 jaar stadsrechten waarbij het de bedoeling is dat straten en pleinen door heel Tilburg vol komen te staan met zoveel mogelijk namen van menschen, geschreven met – u raadt het al, wat bent u toch knap! – stoepkrijt. Deze lieden feliciteren Tilburg met dit grootse jubileum. Stoepkrijt United benaderde hiervoor alle basisscholen in de gemeente. De kindertjes zouden met een sponsorformulier op pad gaan; iedere felicitatie levert 20 eurocent op. Ik begon steeds enthousiaster te lezen, zat zelfs even van pure pret in mijn bejaarde handen te klappen en pinkte een traantje van ontroering weg toen ik de volgende twee zinnen onder ogen kreeg: “Peuters en kleuters kunnen in plaats van te schrijven bijvoorbeeld ballonnen tekenen. Zo ontstaat er door heel de stad telkens opnieuw (niet ’telkens’, maar ’telkens opnieuw’, hoor!, LK) een kleurrijk felicitatietapijt.” Maar toen kwam de tegenvaller. De teleurstelling. De afknapper. Ja, noem het maar gerust een domper. En tevens mijn inspiratie voor deze column. Want wat zegt de heer Ron van Kuijk, bedenker van het hele initiatief? “Het gebrek aan interesse bij het overgrote deel van de scholen heeft mij wel geschokt. Sommige directeuren gaven onomwonden aan onze mailing ongelezen te hebben weggegooid. Dan is het met de verbondenheid met de stad en het tweehonderdjarig jubileum toch triest gesteld.” Chapeau voor de heer Van Kuijk! Ik vond dat hij helemaal gelijk had. Dat wilde ik u toch even laten weten. Onbegrijpelijk dat scholen nauwelijks interesse in het initiatief hebben getoond, temeer daar Stoepkrijt United zorgt voor ‘een ruime hoeveelheid van het onmisbare stoepkrijt, een sponsorformulier met toelichting en een uitgebreide beschrijving van diverse stoepkrijtspelletjes, zodat de kinderen na het neerschrijven van de namen fijn verder kunnen spelen met dit uiterst vermakelijke speelmateriaal’. De scholen hoeven dus zelf nauwelijks iets te doen. Maar helaas, het is paarlen voor de zwijnen werpen, zo blijkt nu. Tot zover mijn tweede bijdrage. Daar zult u het de komende veertien maanden weer mee moeten doen. Met vriendelijke groet, Louis Kouwenhoven
(“still going strong”)