Maand: augustus 2009 (Page 1 of 6)
Ik nam nog een slok en vervolgde. “Er is nog wel goede televisie, maar je moet zo e-norm zoeken ernaar. Maar als je iets goeds vindt, dan is het ook echt een juweeltje, zo lijkt het tegenwoordig te gaan. Of ’t is rubbish, zeg maar de bulk van wat er nu gemaakt wordt, óf het is geniaal, dat is dan zoiets dat je eens in de twee jaar eens ontdekt of zo. Per ongeluk, ’s nachts rondzappend en zo.”
“Noem eens een voorbeeld ?”
“Wel, neem Manchild.”
“Ken ik niet.”
“Het heeft ook niet lang geleefd, zogezegd. Twee seizoenen van zeven afleveringen, toen trok de BBC de stekker eruit. Maar het was echt geweldig geschreven, een soort van mannelijke Se-”
“Waar gaat het over dan ?”
“Wel, het gaat over vier nogal rijke mannen in hun mid-life crisis. Er was echter niet echt een plot. Ja, een verhaalboogje over erectiestoornis, en eentje over het accepteren van je eigen sterfelijkheid, en een soort rode draad van de zoon van een van hen die zijn vader hartgrondig haat, maar dat plot was altijd bijzaak, dat was meer om de acteurs iets te doen te geven. Het ging echter om de messcherpe observaties, van hoe mannen zijn. Ongeacht of ze net in de puberteit zitten of tachtig jaar oud zijn.”
“Waarom is de stekker eruit getrokken dan ?”
“Tsja het zal misschien niet het juiste soort publiek getrokken hebben of zo. Ik heb begrepen dat er vooral vrouwen keken terwijl het dus juist mánnen moest aantrekken of zo. Een of andere belachelijke commerciële beslissing waardoor iets briljants in de vuilbak eindigt. Net als Firefly -”
“Ken ik ook niet.”
“Awel, dat gaat dan feitelijk weer over ruimte-cowboys in de toekomst op de vlucht van een boze regering van planeten.”
“Oh…kkeeee..”
“Wederom, het plot is maar half belangrijk. Het is goed geschreven maar vooral dan de dialogen en de karakters. Maar de onderliggende boodschap is vooral heel sterk naar buiten gebracht: dat hoe de tijden misschien ook lijken te veranderen, mensen veranderen uiteindelijk heel weinig. En regeringen, immers gerund door mensen, dus ook niet. ’t Zou net zo goed een verhaal van nu kunnen zijn, maar Joss Whedon, de schrijver, heeft ervoor gekozen het zich in de toekomst af te laten spelen om zijn punt duidelijk te maken.”
“Dat moet toch nogal een serie zijn, waar is dat zoal uitgezonden dan ?”
“Eh ja, het is dus bijna niet uitgezonden, en het is ook maar één seizoen geweest voordat Fox er de stekker uit trok. Wel heeft Whedon later het verhaal min of meer af mogen maken in een film. Maar enfin, neem anders bijvoorbeeld Extras.”
“Ken ik ook al niet, waar gaat dat over ?” Hij klokte een forse slok bier achterover.
“Wel, het gaat feitelijk over achtergrond-acteurs, je weet wel, die in films de extra schermopvulling vormen. En het draait om twee van die extras, de een die doet maar wat met haar leven waar de ander een heel ambitieuze acteercarrière in zijn horizon probeert te krijgen. De hoofdrolspeler en tevens een van de twee schrijvers van die serie, Ricky Gervais, heeft echt een prachtig kunstwerk afgeleverd. Niet zozeer in de serie zelf dan, want dat draait er vooral om dat allerlei TV- en filmsterren parodieën van zichzelf komen spelen en zichzelf voor schut zetten. Maar dáár is achter juist eigenlijk het plot weer heel belangrijk geweest. En ja, ook die geniale serie is voortijdig beëindigd, maar Gervais en zijn kompaan – die trouwens op briljante en hilarische manier zijn zeer incompetente agent speelt – hebben het mogen afmaken met een soort van film-lengte aflevering. En daarin doet hij iets geweldigs: zijn karakter heeft eerst een platte sitcom die hij ’t liefst óf op hoger niveau getild ziet worden, óf beëindigd, en kiest daar op een gegeven ogenblik voor de makkelijke faam om dan de gruwelijke kanten van die oppervlakkige celebrity world volledig onder ogen te krijgen. Terwijl eigenlijk dezelfde man dus, maar als schrijver, volstrekt het tegenovergestelde doet: hij schrijft een feitelijk weinig succesvolle comedy/dramaserie met ontzettend veel diepgang, en kiest in het geheel niet voor de cheap fame maar voor een briljant einde waarbij de boodschap helemaal thuisgeramd wordt, eerder ten koste van de lach. En wat hij zegt is niet alleen van toepassing op de wereld van de acteurs en modellen en musici en andere ‘beroemdheden’ maar feitelijk zegt hij daar iets over onze totále maatschappij. Echt, ik wist niet wat ik zag toen ik het keek, práchtig.”
Hij keek wat bedachtzaam voor zich uit, klokte toen zijn glas bier leeg. “Ik kijk zelf wel graag naar FC De Kampioenen. Maar dat draait pas negentien seizoenen.”
Een kleine waarschuwing vooraf: voor zover bekend bij de redactie is onderstaande brief authentiek. Bron: De Tilburgse Koerier. We houden hier wel van een lolletje, maar het schijnt zelfs op Traverse briefpapier te zijn ingestuurd, dus we vermoeden dat dit van de echte Jan Schellekens zelf is. Ter verduidelijking van de eerdere actie: ik heb niets tegen Jan. Ik heb iets tegen de tegel die Jan kreeg, en daarom iets tegen de jury van de Walk Of Fame. Daarom ook neem ik hieronder Jan’s brief integraal over.
Reactie van zwerver Jan Schellekens Hallo beste lezers, Mag ik misschien even reageren op wat jullie zoal over mij schrijven? De laatste weken lees ik heel wat verhalen over mezelf, geschreven door mensen die mij niet persoonlijk kennen, maar die wel al meteen een mening klaar hebben. Aan die mensen zou ik heel graag mezelf eens voor willen stellen. Mijn naam is Jan Schellekens alias ‘Halve euro’. Ik ben 64 jaar en ben van plan om wel 110 te worden! Ik woon samen met 23 andere personen in een pand in de binnenstad. Ik krijg daar een kleine 200 euro per maand waarvan ik alles moet regelen: douchegel, shampoo en shag, het ziekenfonds moet betaald worden en ik krijg nog 5 euro zakgeld per dag. Als er aan het eind van de maand dan nog wat centen over zijn, koop ik meestal een cd’tje, maar het venten zit me in het bloed dus probeer ik die meestal al gelijk weer te verkopen. Ik ben dan geen oplichter, ik koop bijvoorbeeld mijn cd voor 10 euro en verkoop hem vaak nog voor onder de 5 euro. Ik ben gewend op deze manier te leven. Het is een gewoonte van me. Ja, ik gebruik drugs, al minimaal veertig jaar van mijn leven. Hoe kon ik ook in mijn jonge jaren weten dat ik er nu zo voor zou komen te staan? Zeg maar eens eerlijk, wie heeft er nou nooit wat uitgeprobeerd in zijn/haar jonge jaren? Een sticky, een pilletje, liters alcohol en noem maar op. Waarschijnlijk hebben de meeste mensen het er goed van af gebracht, alleen ik ben er aan blijven hangen… Tja, je kunt de tijd niet terugdraaien en ik ben door het harde leven wat ik erdoor heb geleid, geworden wie ik nu ben. Ik ben vergeetachtig aan het worden en door mijn lichamelijke en geestelijke gesteldheid loop ik niet altijd netjes in de lijn zoals van mij verwacht wordt, maar ik doe nooit iemand kwaad. Meestal ben ik zeer beleefd, behalve als men gemeen is tegen mij. Dan kan ik ook weleens een keertje schelden of mezelf in het nauw gedreven voelen. Ik vraag om een halve euro. Krijg ik die niet, dan vraag ik het aan de volgende. Dit is mijn manier van leven en ik ben daardoor bekend geworden in Tilburg. Dit heb ik niet bewust gedaan. Dit is gewoon gebeurd. Mij boeide het eigenlijk niet zo dat ik bekend ben geworden. Het levert wel eens leuke dingen op als de media of studenten mij opzoeken. Voor een kort vragenrondje krijg ik dan meestal een shagbuil of een kleine bijdrage. Mensen komen zelf naar mij toe. Ik zoek hen zelf niet op.. Over de tegel is ook een hele discussie gaande. Heb ik hem nou wel verdiend of niet? Ik ben een bekende Tilburger, Tilburg heeft op mij gestemd. Ik heb een eigen hyves met wel 1132 fans! Omdat ik ben wie ik ben… Ik wil jullie laten weten dat ik niet zelf om de tegel heb gevraagd. Ik wist trouwens lange tijd niet dat ik die zou krijgen. Ik was het – denk ik – vergeten, want de begeleiding heeft me er toch meer dan eens op gewezen, zegt ze. Ik voelde me wel vereerd toen ik de tegel mocht onthullen, maar mijn naam is verkeerd geschreven, er miste een ‘s’. Gelukkig maar dat die ex-nachtburgemeester van Tilburg een grandioze oplossing ervoor heeft bedacht. Ik was er zelf nooit op gekomen. Mijn hartelijke dank daarvoor. Ik hoop dat ik u met deze brief wat heb kunnen uitleggen over mijn situatie en ik zou het prettig vinden als mijn medemensen wat milder op me zouden reageren. Gelukkig heb ik een dak boven mijn hoofd en drie keer per dag een maaltijd en krijg ik uiterst goede zorg van de mensen hier. Ik hoop dat dit altijd zo zal blijven. En ik hoop dat jullie mij daarbij wel ondersteunen, zodat, mochten u of uw dierbaren voor de verrassing komen te staan waar ik 40 jaar geleden voor ben gekomen te staan, er altijd hulp is en men, ondanks mijn verslaving, goede zorg krijgt. Want geloof mij, het gevaar ligt op de loer met alle nieuwe chemische drugs die nu door (vooral) de jongeren uitgevonden worden. Zij kunnen zomaar opeens ook verslaafd zijn en hulp nodig hebben. Niemand ziet graag zijn dierbaren in de goot, verslaafd of niet verslaafd. Een onwaardig bestaan gunt een gezond mens niemand. Tenslotte ben ik ook gewoon mens. Wel verslaafd, maar ook ik mag er zijn en daarom alleen al ben ik uniek. Net zoals ieder mens uniek is en dat ik toevallig die tegel heb gekregen, dat kan ik ook niet helpen. Jan Schellekens, Tilburg
Hierna is het gedaan met dat gedweep met Bertje Brussen hoor. Hij heeft tenslotte ook een eigen website! Of het moet zijn dat-ie bij ons aan boord wil komen om zo af en toe zelf wat door te plaatsen, dat moet-ie zelf weten. Iederéén is welkom bij ons. Enfin, hieronder even weer iets lezenswaardigs van zijn hand, dat we, gezien de slotzin ervan, lekker ongevraagd doorplaatsen. Overigens blijven wij wél graag een schaars bezocht, niet-initiërend en eeuwig onbetekenend blog, als het even mag. Ok?
P.S. Brussen heeft de éér: dit is het 750e bericht op onze site.
Continue reading
En omdat ik zo blij ben trakteer ik vandaag! Nee, niet op champagne, kom zeg, het is uiteindelijk maar een kartoenbundeltje he. Nee, ook niet op bier. Nee, geen beschuit met muisjes. Nee, geen gebak. Kom, laat die lip niet zo hangen: ik trakteer dat u allemaal alvast een blik mag werpen op de kaft van mijn boekje! Jaja, u wordt verwend vandaag! Mag ook wel weer eens een keer. U moet zelf nog wel even op Lees meer klikken. Dat ga ik niet voor u doen hoor. Kom zeg, dan zou het hek van de dam zijn – het spreekwoordelijke hek dan he.
New York, 24 augustus. Directeuren van Valve software onderkennen dat hun interne ’tekortkomingen’ hebben ‘bijgedragen aan het ontstaan van de Quarter Life Crisis‘ en de daarmee samenhangende ‘ernstige gevolgen voor de jongere westerse burger’. Om herhaling te voorkomen moet hun computergame Half-Life ingrijpend veranderen. Officiële instanties deden al acht maanden onderzoek naar de Quarter Life Crisis en kwamen halverwege die periode op het spoor van Half-Life. Mike Harrington en Gabe Newell, oprichters van de computergame en voormalige werknemers van Microsoft, buigen het hoofd diep in schaamte. “Intern onderzoek had op een bepaald moment al wel aangetoond dat Half-Life na een bepaalde periode tot Quarter Life kon leiden, maar we hebben dat stil gehouden om economische redenen. In een dergelijke keiharde markt als die van computergames breng je dit soort informatie niet moedwillig naar buiten. Bovendien werden we beïnvloed door de beloningsstructuur binnen ons bedrijf – we werden zozeer voor resultaten op korte termijn beloond dat we de risico?s voor de jeugd zelf uit het oog verloren.” De grootste fout lag bij de keuzemogelijkheden. “Aanvankelijk wilden we de speler enkel een koevoet geven, en het daarbij houden. Maar marktontwikkelingen dwongen ons feitelijk wel om onder andere een kruisboog, een bazooka, of zelfs een gaussgeweer toe te voegen. Tot opeens de speler een scala aan keuzemogelijkheden heeft, waarvan gebleken is dat dit rechtstreeks tot een Quarter Life Crisis leidt. De speler weet opeens niet meer of hij wel met het juiste wapen aan het schieten is, of dit wel het wapen is wat hij wil, of er geen betere manieren zijn om de aliens te doden. En die twijfel spreidt zich dan plots uit naar alle andere delen van hun leven. Wij zijn de rechtstreekse aanleiding geweest voor de Quarter Life Crisis, en ik kan niet genoeg benadrukken hoezeer ons dat spijt.” Valve Software stelt voor om Half-Life ingrijpend te veranderen om ?het vertrouwen in de computergame te herstellen, de geloofwaardigheid van de First Person Shooter in het algemeen te herwinnen en de kans op een herhaling van de crisis te voorkomen?.
De vastgeplakte munt op de tegel voor zwerver Jan Schellekens in de Walk of Fame in de Alexanderstraat in Tilburg wordt niet weggehaald. Dat heeft de organisatie van Tilburg 2009 bekendgemaakt.
Een aantal Tilburgers krijgt als eerbetoon een eigen tegel in de Walk of Fame met hun naam erop. Het hele jaar door worden er in totaal dertig gelegd. Drie weken geleden kreeg Schellekens een tegel, waarop ex-nachtburgemeester René van Densen op zaterdag 15 augustus uit protest een munt van 50 eurocent op de tegel voor de zwerver plakte.
“De keuze van de jury voor Schellekens maakt weer eens duidelijk dat Tilburg vooral haar anti-helden lijkt te eren. Met name intellectuelen en niet-volkse Tilburgse bekendheden ontbreken vooralsnog tussen de tegels”, aldus Van Densen. Tilburg 2009 coördineert de festiviteiten in dit feestjaar waarin Tilburg precies twee eeuwen terug stadsrechten kreeg. Een woordvoerder van de organisatie beschouwt het plakken van de munt als een ‘erg ludieke actie’ van Van Densen. “Wij hebben er geen problemen mee. We hebben al een aantal mensen gezien die probeerden om de munt eraf te krijgen.” Dat is vooralsnog niet gelukt: deze dinsdagmiddag zat de munt er nog gewoon op.
De woordvoerder verklaarde verder dat de tegels bedoeld zijn voor mensen die veel voor de stad hebben betekend óf die erg bekend zijn. Schellekens zou in die laatste categorie vallen.
Dries Roelvink heeft laten weten dat na het succes van zijn lied tegen de kredietcrisis, hij nu ook de Quarter Life Crisis te lijf zal gaan. De Landsmeerse zanger is erg begaan met de slachtoffers van de Quarter Life Crises en heeft besloten tot actie over te gaan. Er is een speciaal 0900-nummer geopend waar mensen die last hebben van de crisis naar kunnen bellen. Dries zal dan met spoed naar hun locatie afreizen en ter plekke de crisis bestrijden met een lied dat hij voor dit doeleinde heeft geschreven: Er is geen Quarter Life Crisis, waar onze fijne Dries is. Zelf heeft de zanger nooit last gehad van de Quarter Life Crisis. Hij wijt dit aan zijn eenvoudige komaf. “We hadden vanalles wél, hè, daar in de Jordaan, maar voor een Quarter Life Crisis hadden we gewoon niet genoeg geld thuis. Je mag nooit vergeten waar je vandaan komt, daarom doe ik dit ook.” Boze tongen echter beweren dat Dries’ Quarter Life Crisis destijds uit een Van Der Valkhotel is gestolen. Dries Roelvink’s officiële woordvoerder wou hier geen verder commentaar op geven. “Het is toch al prachtig dat zo’n jongen dit voor zijn landgenoten wil doen, laat hem toch, in plaats van dergelijke nare roddels de wereld in te helpen. Dries geeft graag zoveel mogelijk van zichzelf, en als hij daarmee de Quarter Life Crisis de wereld uit kan helpen, is dat toch prachtig?” Meer info: Check Je Crisis.nl.
© 2023 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes