De stoelen opgestapeld, de rijen uitgedund
Je moet hopen als je dat kunt
Wanhopen kan altijd en later nog.
Er is een filosoof, versomberd, die twijfel zag als vondst voor
diegenen waarbij bedenksels gefündenes fressen zijn
Maar dan wel als een status, een status quo waarin zekerheden
Waarin onzekerheid een luxe, waarin een breuk met uitkomst een uitkomst
een verlossing was
De wereld is nu even leeg aan waarheid.
Er is een licht in iemands donker
Er is een licht in iemands donker, een busrit door de zee
Die de nacht loost in wijnrood, een afwisseling welkom na de dood
Er is een hoop te leren van de Pepsi in de Coke
Af en toe leer ik het ook, er is
Een oververvulling tegenwoordig van het grote gemis.
Gevoellloos razend door het stemgeruisen door het koor
Gedachtenprikkels, smaaksensaties, oorstreling in al wat hoort
In al wat behoort aan proeven van de leegte in het vet
Af en toe ga ik naar bed, dromend in wat ik beleef
Zwevend in de werkelijkheid
Dat is mijn favoriete wijze van door de waarheid heen
Dromen, soezen in de omarming van de rust
Het kussen van verzoening met en het je kroelen in gevoelig licht.
(refr.)
Ze deed de deur dicht
Maar als jij voor mij dat nou ook eens doet
Vind ik ergens weer de moed om moeten te veranderen in mogen
Om ogen in het lijf dat streelt te laten opgaan
Als licht dat in het donker van iemands wanhoop ineen strengelt
Er is een licht, een engel, in iemands tunnel
Iemands duisternis.
Geef een reactie