Maand: januari 2022 (Page 1 of 2)

Van God snap ik vaak geen snars
Het is bars en ligt te vaak dwars
Het is overal, er valt niet aan te ontkomen
Ik denk wel vaak aan liefde
en ook aan God in dat verband
maar er is één plek waar ik niet zo voel
dat verband…

Dit is een liedje zonder God
want ik zit zo lekker op de pot
En de geur van de drol
zendt deze toverkol
linea rectum terug naar de aarde
linea rectum terug naar de aarde.

Het kwaad is je soms te erg de baas
Groen-geel krijgt soms een rode waas
als ik de hemel zie genieten van een ander
En die zonnestralen toe zie zenden
als ik nat wordt van de ellende
is er één plek waar ik kan
schuilen voor mijn bui…

(refr.)

Ik ken een spreuk op een wc
Je bent mooi, staat erop
Daar lach ik mee
Je voelt je zwaktes zozeer als je poept
maar groot is ook het genot
En daar vind ik dan weer God
als ze me dan voor het eten roept.

(refr.)

Op het eerste maar ook op het vergezicht heerst vooral chaos, overheerst de trend neerwaarts. Dit geldt voor de overgrote meerderheid gekluisterd aan het vergezicht. Jarenlange oefeningen in blindstaren hebben ze erop zitten.

Onze eigen jarenlange oefeningen in dichtgezicht daarentegen, het gedicht dat zich tot onszelf en enig ander richt, leren ons dat er voornamelijk een trend bestaat tot samenhang en daardoor harmonie, daar immers blijkt, keer op keer, dat 1 & ander, zoniet alles met alles en nog wat samenhangt. Waarbij wij vaak als aanhangsel dienst doen.

Hoe is het mogelijk! Dat zo’n diep inzicht in zo kort verhaal kan worden gevat!

Een dorp, meestal gebouwd rond kerk en stadhuis of omgekeerd, torst vaak een ver verleden. Het is dan zaak aan de hand van bordjes tekst, bestemd voor de toeristen, dit verleden toe te lichten op de daartoe voorbestemde plekken.

Verkoop je dorp.

Zullen ze ooit komen, de bussen vol Japanners? Of zijn het tegenwoordig Chinezen?

Maak je dorp fotogeniek.

Uit steden uit buurlanden druipen thans ook, vooral op zondag, toeristen af. Correctie: ze zakken af.

Zelf heb ik genoeg aan een half geslaagde zij het geniale zonderling die zich heeft genesteld in een dorp en van heinde en verre andere zonderlingen aantrekt en ontvangt. Ik vergeet er het dorp en kijk naar de wereld.

Kwijting geschiedt volgens de vigerende procedures. Zo ongeveer stond het daar te lezen. Eerst echter las ik: ‘Wijting geschiedt ….’, waarbij volgens mij ‘geschiedt’ wijst op visvangst.

Het had gekund. Zou ik verder lezen? Veel zin had ik er niet in, veel zin viel er ook niet te rapen bij al die onzin.

Na aftrek van de door ons gepleegde en gedelgde onkosten…. Ineens begrijp ik hoe sommigen er dan maar een eind aan maken.

Als u met vragen omtrent zelfdoding worstelt, aarzel dan niet langer. Of misschien toch eerst de zelfmoordhulplijn opbellen.

Motorblok botst met bloemen
vliegt over het hek, waar ze opstond
zich afklopte en ging lopen
als het ik de bloemen start.


Het is veranderd, brengt veel zuurstof
verwarmt de bomen en mijn dromen
van eindelijk verse hap met lucht
Ben zo lang als dood geweest
De stromen bloed verdikt tot cake,

waar de oceaan zich wreekt op stranden
en de verre landen waar het
maar niet doorbreekt
botst met stromen vanuit de bergen
waar de dwergen dansen met wolven
grom, blaast, grom waar meisjes kolven
moedermelk, help de armen
om rijkdom te verwarmen
rond het koudvuur waarin de bloemen
opnieuw verkeren.

Verleren om te bloeien
stoeien met de nog steeds
door motorblok verhitte lucht
die ’s nachts de stad in rijdt
en blij mijn longen wil
verfrissend, nog net te laat

Maar dat is soms hoe het leven gaat.

Ik wist niet meteen wat gezegd, ik deed er dan ook het zwijgen toe. Of dat wijselijk was? Hoe kon ik dat weten? Ludwig W. kon het weten maar ik?

Dat zou later kunnen blijken of net niet. Tijd doet er toe.

Toen aldaar de ander uitgesproken was en ook hij verder zweeg, konden we ons daarbij laten. Dat dacht ik althans. Het was immers genoeg geweest, me dunkt.

De ander stond op, stak dreigend een vinger uit naar mij en sprak: ‘Denk vooral niet dat ik het daarbij zal laten’. Terwijl dat dus precies was wat ik dacht. Had hij mijn gedachten gelezen?

Ook nu weer wist ik niet wat gezegd en glimlachte. Als laatste.

Toen deze of gene persoon een scheet liet, daardoor opgelucht, was er een vuiltje aan de lucht. Sommigen zijn in staat een wind te laten zonder een geur achter te laten. Hoe dan ook beveelt elke arts aan die wind te laten gaan.

Aldus hebben we weer een probleem uit onze samenleving verholpen.

Verder zouden we, nu we toch in die streek vertoeven, ook de zaak van de onderbuikbeharing of niet kunnen aanpakken. Standpunten ter zake zijn echter tegengesteld, harig of kaal, er zijn er slechts twee zou je denken. Er tekent zich hoe dan ook een derde weg af maar het is zeer de vraag of die de tegenstellingen kan overbruggen. Allicht is het nog even te vroeg of zet ik dat uiteen in een stukje apart.

Dat grote cruiseschepen moeten wegblijven uit Venetië staat buiten kijf. Het betreft dan ook geen dilemma.

Het werd al bij al een gedenkwaardig moment dat nog vaak zou worden heruitgezonden. De set had alles weg van wat vroeger een volkscafé werd genoemd, hout in plaats van plastiek bijvoorbeeld maar het hout lijkt op hout terwijl het plastiek is.

De hoofdgast was een internationale wereldberoemde hoogleraar met rust in de grammatica die in bijberoep wereldcriticus geworden was. Op de kruk naast de zijne zat de schrik van alle geleerde deskundigen, presentator van een praatprogramma met grote kijkdichtheid, ongeacht of hij Piet, Pol of Dries heet.

Genoeg ingrediënten om er een memorabele uitzending van te maken. Rood licht. Daar gingen ze.

Vraag: ‘Heeft de pandemie de wereldorde onderuit gehaald?’

‘Dat is geen wereldorde maar een ongebreidelde planetaire wanorde. Globalisering noemen jullie dat. Ik niet. Volgens mij is dat planetaire uitbuiting van de mens door de mens. De politiek kan er weinig tegen doen. De wereldhandelsorganisatie bijvoorbeeld regelt in deze niet echt veel. IJverig en monddood fabriceert de Chinees tegen dumpingloon auto’s, wasmachines, telefoons, kledij, schoenen en tot slot ook het coronavirus. Als orgelpunt. Nu is die Chinese globalisering gedaan. De Amerikaanse globalisering is al langer gedaan. Zag je dat schip dat vastzat in het Suezkanaal? Dat dus, ja.’

Het werd integraal uitgezonden, zonder lachband.

De vraag van heel mijn leven:
waarom val ik op die en niet op die?
Waarom ga ik van die zweven
zie ik de ander zo weer niet?
Als het meisje waardoor ik me even
voel als was ik nog niet zo oud.

Ik had het plaatje van mijn voorkeur
prachtig rond, zo ongelooflijk compleet
maar zij is een plaatje als uit een plaatjesboek
waardoor ik weer ril
en niet zo snel een ander wil
waar ik ontzettend enthousiast van raak.

Zit het ‘m in haar haarkleur?
Of hoe ze steeds weer naar me keek?
Of hoe ze met me praatte
vroeg wanneer ze me weer zag
Je mag toch spreken van geluk
als je zo een schoonheid spreekt.

(refr.)

Oooh, zij is het!
Kan me niet schelen wat jij vindt
Voor mij is er vanaf nu
nog maar 1 waar ik van droom
De jouwe lijkt me ook oké
maar perfectie is:
Het moet van beide kanten komen!

(refr.)

Kloppen of drijven, de jacht is open. Het wild zal delen in de kloppen en het drijven. Met trillende poten staan de honden klaar, de snuit omhoog.

Dan heb je de jagers nog, goed uitgerust, wat zeg ik? Volledig uitgerust met gordelpatronen en geweren, camouflagepakken en dito hoedjes. Iedereen is er klaar voor.

Wat verderop trekken drie vissers voor dag en dauw naar de oever van het stuwmeer. Eenmaal aangekomen monteren ze hun hengels, steken aas op de haakjes, werpen aas en lijn in het water en wachten. De een gaat zitten op een stoeltje, de ander blijft staan, een derde loopt de oever af, trekt zijn lijn op, gooit die terug, enz.

Het is nog te vroeg om te weten wat de dag zal brengen.