Vliegtuigen doorboren doorgaans het wolkendek om daarboven hun weg voort te zetten (1). De achterblijvers op de grond hebben het nakijken.
Daar precies zeg je zoiets, het nakijken. Hoe we zelden nakijken: wat kunnen die hoogvliegers ons maken?, tot we zelf in zon’ toestel zitten en het wolkendek rustig doorboren.
De maatschappijen die vliegtuigen beheren, doen vliegen, opstijgen en landen, doen er alles aan om ons zo gerieflijk mogelijk te laten zitten, zonder ook maar een ogenblik te moeten denken aan het doorboorde wolkendek.
De routinereiziger valt zelfs in slaap bij die doorboring. Het wolkendek zelf sluit zich telkens weer. Niets aan de hand, hoor.
- Fijnproevers, herhaal deze zin een paar keer en proef ze; ze smaakt toch wel heel lekker?
In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.
Geef een reactie