Het gevoel is weer terug II
Kijkend over de wegen van het leven
Met een drankje en een sigaret misschien over wat wij ervan hebben gemaakt
Merk ik dat de zin terug is, de speling van het lot terug
De kop gevuld, tegenwind geduld en eindelijk weer
Het idee dat er ruimte is gekomen voor dromen over
Wat misschien weer vlug
Het gevoel is weer terug
Het gevoel is weer terug.
Het was al even weg en spoorloos
Ik heb gebeld en best wanhopig geïnformeerd dat ik angsten uitsta over het waarom
Ik merk nu dat de zon terug is, ook al was ze nooit heel ver
Die sterren staan normaliter nooit heel ver van het
Keren naar de zin weerom
Het gevoel is weer terug
Het gevoel is weer terug.
Ook al stond de stand heel laag
En leek verlies alomtegenwoordig
Leek de nederlaag op weg naar het onderste en slechtste uit de kan
Nu is de ommeslag gekomen, draait de wind bij en schenkt me vreugde
Ik kan vooruitzien naar de tijd
Van het gevoel hier terug
Het gevoel is weer terug
Het gevoel is weer terug
Het gevoel is weer terug
Het gevoel is weer terug
Het gevoel.
Maand: augustus 2021 (Page 2 of 2)
We trekken de juiste kaart, zo vinden we de weg.
Wat nu?!
De duivel zingt terwijl hij zich terugtrekt uit de boskapel. Deze zindert nog fel na.
De boskakker observeert dit alles, verdoken in het struikgewas, tussen de rietstengels.
Kijk nu toch! De boskakker komt uit zijn schuilplaats te voorschijn. Hij kijkt links en rechts, steekt de plaats over naar de boskapel en treedt er binnen.
Even horen we hem juichen. Dan slaat de poort toe.
|
|
|
|
Het is al lang kwart over acht geweest. Of kwart over zes, voor mijn part. Het doet er niet toe.
Het is immers kwart over tien.
We zijn vlug geneigd hieruit een besluit te trekken maar dat is er niet.
Als we er morgen maar niet meer aan denken.
Het is bijlange morgen nog niet.
Er kan nog veel gebeuren.
Of helemaal niets.
|
|
Misschien krimpen ze al een beetje. De eerste dag al? Dat zou wel vlug gaan. In elk geval laten ze zich al minder hard voelen.
Ze hebben dan wel geen tanden, toch dwing ik hen door de zure appel te bijten.
Het doet me verder niets. Ik heb geen medelijden. Ze moeten weg, verdwijnen!
Misschien zijn ze binnen een week verdwenen, in het niets opgelost.
Op zo’n moment is het niets me nabij. Ik kijk er naar uit.
|
|
Op de derde of toch maar de vierde dag, we raken de tel soms kwijt, van onze Elfstedentocht kwamen we haar tegen.
Ze sprong voor onze verbaasde ogen in de houding en riep: ‘Wel, wel, welaan, weet u wel wie ik ben?’
Niemand onder ons bleek haar ooit te hebben gezien laat staan ontmoet. Moesten we onze tocht daarom onderbreken? Een meerderheid was tegen. We kozen een woordvoerder, die sprak: ‘Nee, helaas, we kennen u niet. Het spijt ons, we moeten verder.’
‘Ik ben de Dwalende Maagd en ik vervoeg jullie.’
We hadden geen tijd te verliezen dus mocht ze bij ons aansluiten, hoewel een maagd steevast voor problemen kan zorgen binnen de groep.
Die bestond gelukkig slechts uit twee personen.
|
|
|
|
© 2023 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes