Bedankt, lieve ouders, grootouders
voor al dat drama op uw schouders
toen.
Ik heb met u te doen
maar door u
filmisch, poëtisch, roman-technisch
lekker toch weer iets te doen.
Want wat had ik nou zelf
in mijn leven?
In Jaren zeven, tig van tachtig
op te groeien, totaal onmachtig…
En niets om over naar huis te schrijven
even interessant
als Lieve Anne en de Volkskrant
nu beiden nog gelezen, want
Bikkelharde cijfers…
op hetzelfde strand
waar wij liggen naast vakantie-Duitsers
graven onze kinderen de mijnen
en uw verleden op
Bouwen lucht- en zandkastelen
boven, op de kop van velen
wiens verbranding ik
nog kan horen ruisen
in schelpen die ik herverzamel
in mijn picknickmand.
Stille getuigen van
Heil-land en nationaal-belhamels
Die van u, opa en papa
ergerlijk grote sokken-helden
maakten dat ik dat zelf dus
nooit heb mogen zijn
en navertellen
maar goed
Ik zal ze weer eens bellen
want hoe was dat nou toen
grootooms Siegfried, enHeinrich-Helmut
in de zonneschijn verschenen
negentien lentes jong in veertig
op die mooie dag in Mei?
Want de lucht is nu vrij en grijs
en ik
ach, ik verveel mij…
Reactietjes