Mijn beste vriend Wim overleden.

Kort daar na hield ik het voor gezien in Frankrijk. Ik had namelijk een kennis in Thailand wonen en die vroeg me of ik zin had om met een jonge Thaise vrouw te willen mailen.Daar ik ondanks mijn slechts 4 klassen lager onderwijs goed Engels kan spreken lezen en schrijven heb ik dat dus gedaan.

Maar net dat ik voorgoed naar Thailand vertrok en ik afscheid had genomen van alles wat me lief was in Europe kreeg ik het droevige nieuws dat mijn vriend Wim waar ik ruim 50 jaar geleden voor het eerst mee het fel begeerde monsterboekje ging halen helaas was overleden.Toen ik het bericht kreeg bleek dat ik de ouwe keiharde zeeman maar een klein hartje had en liet ik de tranen om dit verlies de vrije loop gaan.

Ik nam afscheid van mijn beste vriend en wist niet dat hij 5 maanden later zou overlijden.

Wel was ik erg blij met de foto die zijn lieve vriendin Marianne me nog stuurde daar zie je Wim met mij nog even in zijn achter tuin.

Wim mijn beste vriend hier samen op de foto voor mijn vertrek naar Thailand rechts op foto is helaas in 2008 overleden.

Rozen verwelken schepen vergaan maar mijn beste vriend Wim Schellekens zal altijd in mijn gedachten blijven bestaan.Vriendschap is het enige cement dat mensen bij elkaar kan houden.

 
Lowy Cremers
Lowy Cremers
Lowy Cremers (1940) heeft een bewogen levenspad gekozen dat van kwajongensstreken in Eindhoven naar de wilde vaart leidde. Hij heeft de hele wereld gezien, is café-eigenaar geweest, is bij spannende misdaadzaken betrokken geweest, heeft een museum voor opgezette honden beheerd, heeft altijd dwars de kont tegen de krib gestoten, is door honderden vrouwen bemind geweest en leeft nu met de liefde van zijn leven in Thailand. Op KutBinnenlanders.nl verschijnt tweemaal wekelijks zijn levensverhaal.