Vorige week passeerde een opmerkelijk nieuwtje. ‘Coffeeshops op de Wereld Erfgoedlijst‘. Opvallende uitspraak, want coffeeshops en de lijst kost wat kost te beschermen monumenten op de Unesco lijst rijm je niet meteen aan elkaar. Wie het bericht van cannabis consumentenbond WeSmoke daarna even daadwerkelijk léést snapt dat er feitelijk gezegd wordt dat het Nederlandse gedoogbeleid zo uniek is en tegelijkertijd internationaal van zo’n groot maatschappelijk belang als gidsfunctie, dat nu het bedreigd wordt, dit gedoogbeleid misschien ook maar eens als immaterieel erfgoed bewaakt dient te worden. Een krachtig statement.
Ik viel dan ook van mijn stoel toen ik mocht aanluisteren hoe een volstrekt onbetekenende NCRV-dj de gasten van We Smoke uiterst hufterig afserveerde. Bij zo’n NCRV verwacht je het eigenlijk niet. Ik had nog nooit van fokking Bert Kranenbarg gehoord, maar de volstrekt onbeschaamde bully-streek die ik hem bij dat interviewtje hoorde leveren zal het ook alvast nooit mijn vriend worden. Want dáárom regel je helemaal dat je iemand live in je uitzending interviewt, om ze lekker voor het oor van je publiek af te zeiken en ze tot een keer of drie als ‘kansloos’ te bestempelen.
Op de NCRV, mensen. De. NCRV. Die superkeurige omroep. Té keurig, blijkbaar. Want hufterigheid mag daar dus prima, als het maar een onderwerp behelst dat het eigen luisteraarpubliek geen warm hart toedraagt. Och, mag het nog verbazen eigenlijk… voorbeelden van andere radio- en TV-omroepen de laatste tijd voldoende. Schoppen, hakken, afkraken, afbranden. Moet gewoon allemaal kunnen want dat zijn leuke dingen voor de mensen. Zum kotsen.
Ik zeg het de laatste tijd wel vaker, maar ik denk serieus dat we beter maar kunnen ophouden met dit land. Gaat nergens meer over. Nederland is pas kansloos.
Reactietjes