Het dorp telt vijf straten, een privé museum met allerlei mechanische stukken, een halve kerk, acht heuvels, een zaak met bed en ontbijt, een school, een kerkhof en ongeveer twee kunstenaars om de vijfhonderd meter.
Alle cijfers bij benadering en afgerond naar boven.
Geen café, geen slager, geen bakker, geen politiecommissariaat.
Wandelen is de meest aangewezen activiteit. Het heuvelachtig landschap is ronduit prachtig. Misschien zijn er daarom zoveel kunstenaars.
Op vrijdag verschijnt Marcel, het lichtpunt bij uitstek. Hij brengt met zijn rijdend winkelkraam verse vis uit Oostende. Meer dan 200 km rijden. Altijd met een brede glimlach.
(dit is het eerste uit een reeks van drie of meer)
In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.
Ik dacht dat je over Welkenraed bezig was, maar dan begin je over kunstenaars en ik kan me geen kunstenaar voorstellen die het daar uithoudt.
De treinrit erheen én ervandaan is wel heel mooi. Een aanrader.
Welke raad kan ik je geven? Nee, het gaat om een afschuwelijk klein dorp in de Condroz. Ik stond zelf versteld van het groot aantal kunstenaars dat daar huishoudt. Welkenraedt ken ik niet.
Vijf straten, acht heuvels, één bocht om en je zit in het buurgehucht dat duitstalig is, een school, een kerkhof, ik was er maar een uurtje en voornamelijk omdat Yevgueni er een fijn nummer over had geschreven maar de zanger/schrijver er blijkbaar zelf nooit beland was. En ik had een dag vrij.
Mijn toenmalig lief wist van niets, moest overdag zelf wel werken, en ’s avonds hield ik me erover stil. Dus toen de volgende ochtend een postkaartje met groeten uit Welkenraedt op de mat viel, kreeg ik een berichtje dat ik een kieken was.
De vraag is uiteraard wie jou een kaartje geschreven heeft. Een kieken is nog altijd minder erg dan een varken. De zangerd van Yevgueni, een familielid van mijn voormalig leraar esthetica en Latijn, hoeft niet ergens geweest te zijn om zijn geest zich te laten verplaatsen. Ik vind zijn liedjes overigens meer dan belangrijk.
Je begrijpt een paar zaken verkeerd, maar we dwalen af, dus ter volledigheid: ik ben, wel, was fan van Yevgueni, tegenwoordig meer een liefhebber dan fan meer, door hun puurheid is er helaas een situatie ontstaan waar hun genre en ik elkaar wat ontgroeid zijn in verschillende richtingen. Dat is geen kritiek, gewoon de constatering dat ik er geen aansluiting meer in vind. Ten tijde van hun album Welkenraedt was dat zeer zeker nog wel, en ik was ook fan van het titellied. Dus toen ik in een interview las dat Klaas daar zelf nog niet beland was, vond ik dat gewoon grappig en dacht ik, wat houdt mij tegen om in Welkenraedt te komen, zoals het lied beschrijft ? So I did.
En toen ik daar was, stuurde ik dus stiekem mijn lief een postkaart, reisde rap terug, en spendeerde de avond met haar zonder enig woord over mijn geheime reisje. Zij was toen mede fan van de band via mij, dus verstond zeer goed de grap. Bon, terug naar het verhaal dat dus blijkbaar helemaal niet over dat specifieke plaatsje gaat 🙂
Nu is er wat mij betreft geen misvatting meer mogelijk. Net als jij zou ik nooit of te nimmer een plaatsnaam gebruiken als ik er niet geweest ben. Mijn verhaal gaat inderdaad niet over Welkenraedt. Straks of morgen komt het vervolg en plak ik er nog enkele foto’s bij.