Ze zijn niet meer wat ze vroeger waren, gaan niet meer echt vooruit. Neem de twee nieuwe uitvindingen die ons leven versnellen. De elektrische step en de zaktelefoon. Dagelijks vallen er in ons behoorlijk kleine land vier van die steppers tegen de grond. Meestal lopen ze daarbij een gebroken neus op. Weg dan maar met die step. Of liever: terug naar de step zonder elektromotor.
De zaktelefoon dan maar. Sommigen menen dat hij een automobieltje is zonder rijbewijs, anderen dan weer dat hij voornamelijk draagbaar is. Het is hoe dan ook een zaktelefoon. Op zak is hij op zijn plaats. Welnu, je ziet mensen op straat lopen, fietsen of autorijden met de telefoon in de hand.
Ik beleef een zeker genoegen als ik autobestuurders kan terechtwijzen. Meestal verontschuldigen ze zich. Een enkele patser dreigt ermee uit zijn wagen te stappen maar geraakt nooit zo ver. Hij wil me in elkaar slaan. Dubbel pakket voor de politie dus niet doen. Doei.
Ik wees een jonge fietser op de boete van 175 euro die het kost. Hij lachte breed. Honderd meter verder had een anonieme politieauto hem al gevonden. Hij lachte groen.
De doorsnee allochtone vrouwelijke autobestuurder met de telefoon in de hand ontdekt doorgaans plots dat haar moeder een slet is. Droevig of niet?
Daar houden de moderne tijden toch wel op.
20 juni 2023
Geef een reactie