Ik die zo graag dood wilde
dwaalde verlekkerd tussen de graven
van hen die het al waren
vol afgunst las ik hun namen
Waar zij hun rust al hadden gevonden
doolde ik er rusteloos voort
ik bad er tot de dood
maar mijn smeekbeden werden niet verhoord
Dagelijks werd ik wakker
mijn droom verstoord
abrupt werd het enige wat ik lief had
in de kiem gesmoord
Als ik droomde
droomde ik over de dood
ik wist dan van niets
denken deed ik niet
geheel gewichtsloosheid
geen kop
geen romp
geen lijf geen leden
geen gevoel
maar bovenal
Geen verlangen
geen verlangen naar de dood
Kon ik maar mijn droom leven
wat was het leven dan mooi
Hoe wij Frank Tilemans (Tilburg, 1983) zo lang geheim hebben kunnen houden, is ons ook een raadsel. Hij is een veelgezien gezicht in de Zesde Stad van het land. Enkele jaren geleden werd hij bij de T-Parade nog verkozen tot Mister T 2010. Maar niemand kon vermoeden wat een dichttalent er achter deze jongen school. Zelfs wij niet, op ons wekelijks terrasbijeenkomstje. Dus nu ontkomen we er niet aan: Frank gaat hier publiceren. We vermoeden dat u niet lang nodig heeft om met ons te beamen: ja, dat moest.
Geef een antwoord