Otto zit aan zijn bureau op de 463e verdieping van de Bananarama Towers. Ratelende faxen, rennende mensen, telefoons die massaal ’tring’ doen, mensen die rennen met telefoons die tring doe terwijl ze proberen te faxen; het is een drukte van jewelste bij het vermaarde Bananarama Consultancy Unlimited. Het werk klotst tegen de systeemplafonds omhoog. “En dat allemaal dankzij die klotejappen van Daihatsu.” Of zijn het Koreanen? Het interesseert Otto geen zier. In principe. Hij leverde die nasivreters een puik stukje consultancy en nu staan ze in de rij, die bamikoppen, je bent een topper of niet! Wel dus. Otto, de grootse en meeslepende president directeur grootaandeelhouder van Bananarama Consultancy is back on top and there to stay. Logisch, natuurlijk. Tevreden kijkt hij vanuit zijn directeurszetel toe hoe zijn werknemers werkzaam zijn. Hoe ze productief lopen te wezen. Hoe ze zich nuttig maken met het oog op winstmaximalisatie, een stukje omzetgroei, een beetje vergroting van het marktaandeel. Iedereen die hij eerder ontsloeg, heeft hij weer opnieuw aangenomen. Ook de copieerneger. Vooral de copieerneger. Pas nu beseft hij hoeveel hij die vrolijke copieerneger heeft gemist. “Hee copieerneger! Toppie!”, Otto steekt zijn duim naar de copieerneger op. De copieerneger kijkt niet op of om. Hij copieert maar door.
Zie @Elagabalus_
Geef een antwoord