Vooropgesteld, dit gaat niet over seks. Zelfs niet mét dieren. Of tussen dieren. Vooropgesteld, ik smul doorgaans van de stukjes van Paddy op Pantzerfaust. Als u ‘m nog niet las, ga dat eens doen. Vooropgesteld: ik heb helemaal niets tegen honden. Ik deel andermans mening over honden-eigenaren echter wel vaak. Vooropgesteld, ik heb hardop gelachen om de volgende paar zinnen, die ik schaamteloos van Paddy jat (wellicht helpt ’t dat ik hem credit en het daardoor onder citaatrecht valt of zo). Het leven van hondenbezitters staat ondertussen in het teken van uitwerpselen opruimen, kapot gekauwde bankstellen vervangen en tevergeefs commando?s blaffen. Je zou zeggen dat hondenbezitters behoefte hebben aan tijdschriften waarmee ze even helemaal kunnen wegdromen van een andere bestaan, maar nee hoor: de momenten die de hondenbezitter voor zichzelf heeft, vult hij blijkbaar het liefst met lezen in een hondenmagazine. […] Misschien dat er daarom ook zo weinig kattenbladen zijn. Katten gaan hun eigen gang. Die hebben niemand nodig. […] Het is dat ze er toch zijn, die mensen, maar anders was het ook goed. De kat is een opportunistisch beest. Maar over opportunisme lezen we liever niet. Voor adverteerders is het evenmin interessant. Vooropgesteld: ja, zoals veel creatieve, vrijdenkende en redelijke mensen (observatie, geen regel) ben ik eerder een katten- dan hondenmens maar ik geef net zo makkelijk iedere hond die niet op het punt staat mijn keel open te rijten liefde en aandacht als die in mijn buurt is. Opgegroeid met een kat, dan krijg je dat onafhankelijke opportunisme immers. Noem mij een dierenliefhebber, noem mij een vierpotenhoer, maakt het mij uit.
Dat alles stel ik vast voorop, op handen en knieën als u het plastisch wilt hebben. En dat wilt u, want u bent op KutBinnenlanders punt nl. Zo, daarmee hebben we de seks alsnog even gehad. Komen we nu uit bij wat ik jammer jammer jammer vind aan Paddy’s recente stukje over een hondenlifestyle-magazine.
Feitelijk heb ik ’t grootste probleem met de onderwerp-keuze. Als je dan toch een hondenlifestyle-magazine wilt aanpakken als symptomatisch voor hondenlifestyle-magazines, pak dan de ergste aan. DOGStoday is niet de ergste. Ik heb me niet uitvoerig in het onderwerp verdiept maar als frequent bezoeker van dierenwinkels – een van mijn katten heeft speciaal voer nodig anders krijgt-ie blaasgruis en dan dreigt de vrouwelijke dierenarts moeiteloos met het verwijderen van zijn piemeloosje wat ik als empatische man uiteraard kost wat kost wil voorkomen – loop ik ook tegen die bladen aan en de ergste die ik ooit onder ogen kreeg, heette WRAF. En omdat ik van tijd tot tijd een vrij masochistisch lezer ben, nam ik eens een exemplaar mee. Het toeval wou dat op de kaft daarvan Bridget Maasland ook sierde, met euren hond. Dit was allemaal toen ze zoveel mogelijk aandacht voor Dutchpuppy probeerde te krijgen, … tsja wanneer de laatste jaren eigenlijk niet ?? Wacht. Dat is nu ook weer. En WRAF deed dat dus al echt goed een jaar geleden of zo al dus.
Leg ze even naast elkaar en je ziet wat ik bedoel. DOGStoday vs WRAF. “Het lifestyle magazine voor jou en je hond” vs “Lifestyle magazine voor baasjes”. Wraf heeft alles wat DOGStoday heeft: platte, onkritische interviews met BN-hondbezitters, truttigheid, verbazingwekkend tenenkrommende teksten, hondenhoroscoop (lijkt me een inkopper voor ieder van die bladen immers – een hondenpuzzel, hondenstrip, of voorspellingen van het hondenweer kosten al meer bedenktijd) en het schokkend grote aantal pagina’s (DOGStoday telt 82, WRAF weet er 200 te vullen – heus !!!). En een snelle rondsnuffel op Google leert mij dat DOGStoday óf geen website heeft, óf dat-em toch niet snel gevonden is. WRAF heeft dat wél, uiteraard. En WRAF heeft nog meer prachtigs. Panoramische mode-foto’s van mooie mensen en hun in allerlei assesoires uitgedekte honden. Sowieso staat bijna de helft van het blad vol van zaken waarvan u kort ervoor nog niet wist dat u en uw hond het al die tijd, primitief als u leefde, moesten ontberen. Kleding-, interieur-, gadget-, website- en nog net geen restaurant-tips voor u en uw hond. Want u en uw hond zijn hip, ademt het blad u toe. Hip, hip, hip, hip keft het zachtjes door uw wapperende haren als u de bladzijde weer omslaat van dit adembenemend vormgegeven prachtblad. Ze worden notabene gebacked door ShowNieuws for crying out loud !
Zoals vermeld, ik kan nogal een masochistisch lezer zijn. Bovendien schoof ik toen wekelijks aan bij een groep zeer intelligente mensen – uit die groep is zelfs deze website ontstaan – en regelmatig bracht iemand van ons, niet zelden ik, een dergelijk tenenkrommend blad ergens vandaan mee, zodat we allen erin konden bladeren en eens smakelijk lachen. WRAF was daar een é-nor-me hit. En ik ‘wou’ er destijds iets ‘mee’. Maar ja. Toenmalig nog drukdrukdruk met nachtburgemeester-gedoe en weet ik wat. Tenslotte heb ik ’t op de post gegooid naar Petertje Breedveld, waarvan ik vermoedde dat hij het op z’n minst erg kon waarderen, en wie weet er zelfs nog wel een machtig lache stukje over zou schrijven. Heeft-ie niet gedaan, en tsja, ik ook niet. Paddy nu wel, maar dan dus over DOGStoday. Zo, zo, zó jammer, Paddy.
Ik wil maar zeggen.. Paddy, dit is beneden je klasse. Beetje iets trappen dat nog nauwelijks op vier poten kan lopen. Wie een stok zoekt om enz. Ik begrijp het wel: Unum castigabis, centum emendabis as the man says. Maar zet dan je tanden in een stevige bouvier in plaats van een pasgeboren keffertje. Een haastige hond werpt blinde jongen, jeweettog.
Reactietjes