In 2012 plaatste Stapschrijver Chris van de Ven bovenstaand bierviltje op de site wegens het sterven van theaterproducent Ton de Witte. Want zo was Chris wel, hij wist van elk sterfgeval of zelfs kleinste bijzonderheidje in de wereld van de podiumkunsten en stond overal bij stil. Zelf weet ik echt niet meer wanneer ik Chris voor het eerst leerde kennen. Dat moet op een of ander cultuurevenement zijn geweest, want de Stapschrijver leek daar zo ongeveer te wonen. Je kon geen enkel evenement dat zelfs in de verste verte maar iets met poëzie te maken had, bezoeken, of daar was hij, de Stapschrijver, met een wijn in de hand, aan het luisteren. Vroeg of laat spotte hij je, en zat je aan een babbeltje vast. In het begin was dat moeizaam, Chris kwam altijd een beetje ongevraagd op je af en sprak met dat mompelend stemmetje dat vaak gelijkviel met het podiumgeluid. Afgewisseld met die unieke ademslis die alleen hij kon. Ik schrijf hier ‘kon’, omdat ons inmiddels het bericht heeft bereikt dat de Stapschrijver is overleden.
Continue reading
Reactietjes