Er was geen twijfel in mijn hoofd
Nu kon ik gelukkig zijn
Ik hoefde niet meer op de vlucht
Het nieuwe zou mijn haven zijn.
Het was even wennen aan het huis
taal, klimaat en omgangsvorm
Maar ik zou er eindelijk weer voor gaan
Ik zou het midden zijn waar de groep aan klit.
Niemand, niemand, niemand
Niemand is ooit nergens thuis.
Zonder gelukkig zijn is een mens nooit thuis
Kinderen voelen dat haarscherp aan
Met volwassenheid komt rede
maar een brandmerk blijft onzichtbaar op je voorhoofd staan.
Er is nog de angst die me beklemt
van een oorlogshouding dag en nacht
Altijd spiedend, altijd klaar
om de strijd met geesten wanhopig aan te gaan.
(refr.) 2x
Jij hebt nooit nagedacht
hoe het was voor mij, jij die nog als laatste lacht Brug
voor de schim die ik achterna zat
En zo te zien ben je nog steeds geen spat veranderd.
Ik kijk met woede achterom
naar die geest die me nog steeds achterna zit
droom van wurging en het vuurpeloton
maar wat gebeurt in het verleden, dat verjaart.
Het ging ook nooit voorbij
een zwart verleden bleef als een eksteroog
Toch blijf ik spitten in de grond
op zoek naar klei en modder die me dragen wil.
(refr.) 6x
Geef een reactie