Een landweg ligt er vlak bij, elders, verder weg van hier, kan hij steil oplopen.
Een man fietst over de landweg. Het is misschien half vier in de namiddag. Er fietsen nog weinig mensen.
Net voorbij een boom staat een jonge vrouw te liften. Meer dan drie kwartier staat ze er en geen enkele wagen is voorbij gereden.
De fietser houdt halt. Ze neemt plaats in amazonezit op de bagagedrager. Zo rijden ze samen de tien kilometer naar de stad.
Of is het een dorp?
Ik moet gewoon door alle chaos
Geloven dat het allemaal wel goed komt
Een minuut, een vonk, een geluksmoment
dat heel je leven opsomt.
Geluk is als het kind in jou dat op je let
Dat naar bed gaat na een lange dag
En iemand die je instopt
Droom zacht, welterusten
Je moeder die je wakker kuste
En morgen gezond weer op…
Mag ik je een knuffel geven?
En je vreugde en verdriet een schouder bieden
Een zakdoek, een blije pil
Die opluchting doen geschieden.
(refr.)
Liefde als een ziekte
Houdbaar als Olympische toorts
Bosje rozen die later piekte
Ik voel nog steeds die koorts…
(refr.) 2x
© 2025 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes