Opgeschreven,
dus klaar
Uit zicht,
dus niet aan
Overdreven,
dus over kant
Verplicht,
dus opgebrand
Hoegenaamd,
dus je weet het niet
Afgemat,
dus grens, gebiedt
Geboden en aan,
dus alles moet uit
En je bent opgeschreven
van de weeromstuit.
In de noeste duimnagel
mijn beduimelde smoel
en ik smeek,
duw mij terug onder
ik kan hier niet staan
Slaakt een cynische bulder
en slaat met worstenvinger
op mijn rug,
wen er maar aan
ook morgen wordt weer een wonder
Mijn trouwste vriend, de stommiteit
schenkt er nog een in de tijd
in wat glas,
en proost zelf zonder
hij zal ook mij hier weer doorheen slaan.
Beloofd.
Ik die zo graag dood wilde
dwaalde verlekkerd tussen de graven
van hen die het al waren
vol afgunst las ik hun namen
Waar zij hun rust al hadden gevonden
doolde ik er rusteloos voort
ik bad er tot de dood
maar mijn smeekbeden werden niet verhoord
Dagelijks werd ik wakker
mijn droom verstoord
abrupt werd het enige wat ik lief had
in de kiem gesmoord
Als ik droomde
droomde ik over de dood
ik wist dan van niets
denken deed ik niet
geheel gewichtsloosheid
geen kop
geen romp
geen lijf geen leden
geen gevoel
maar bovenal
Geen verlangen
geen verlangen naar de dood
Kon ik maar mijn droom leven
wat was het leven dan mooi
Een ster misschien
geen ster meer
verkrampt in kringen
en de weg verspierd
Een licht wellicht
geen schijn meer
maar opgestoken bij
verzwaard gemoed
Een zicht mogelijk
niet in meer
maar evenarend aan
een horige zon
Toch de zon nog wel
in stemmig blauw
en de wolkjes in
schaap en veer
Iets is wat het schijnt
en wellicht wel meer.
© 2023 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes