Dag: 26 mei 2011

Mijn 2e baantje bij Verfgroothandel Hooijen.

Verfgroothandel Hooijen .
Maar ja er was werk genoeg dus was ik binnen 2 dagen al weer ergens anders aangenomen.
Mijn 2e baantje was bij een Verfgroothandel Hooijen in de binnenstad van eindhoven.
Ik moest daar als magazijn bediende werken.Sjouwen met grote emmers verf en stopverf en het magazijn op orde houden.Dat ging mij ondanks mijn simpele opleiding vrijgoed af.
Op een dag zei de baas Lowy breng met de bakfiets deze 10 grote blikken stopverf naar een bedrijf in de binnenstad.Maar je mag met die leeftijd nog niet op de bakfiets fietsen dus er langs lopen mocht je wel.Ik zei komt voor elkaar baas.
Echter amper uit het zicht van de baas sprong ik op het zadel en ging er met een vaartje van door richting binnenstad van Eindhoven.
Bij het eerste stoplicht ging het echter fataal mis.Het stoplicht sprong op oranje en ik dacht nog net mee te kunnen .Maar voor mij stopte een glimmende auto
Het ongeluk met de bakfiets.

Met het gevolg ik vloog met een klap achter op die auto.Gevolg was potten stopverf die open sprongen en de auto van die man behoorlijk beschadigd.Politie kwam er bij en de baas werd opgebeld om te komen.
Hij was goed kwaad op me maar ontsloeg me niet zijn verzekering heeft alles netjes betaald.Thuis gekomen vertelde ik het verhaal aan mijn ouders.Die vroegen me Lowy waarom doe je zo iets doms?Ik antwoorden dan omdat ik niet mag gaan varen.
Komt niks van in was steevast het antwoord van mijn ouders.Maar ik dacht wacht maar mijn tijd komt nog wel.
Een binnenvaart schipper vertelde me alles over de wilde vaart.
Ik bracht dan ook menige tijd door aan het kanaal in Eindhoven en bewonderde dan de schepen die er lagen.

Hier zat ik dikwijls te dromen over zeeman worden. De schipper vertelde me alles.
Op een dag dat ik weer eens in het kanaal zat te vissen vlak bij een groot schip kwam ik in gesprek met de schipper eigenaar van die boot.Ik vertelde hem dat het mijn droom was om later te gaan varen.De schipper liet mij zijn hele schip van binnen zien het was geweldig.
Hij zei me jongen als je 15 jaar bent zou je naar de wilde vaart kunnen gaan.Dan kom je op schepen te werken die heel veel groter zijn dan deze boot.
En je komt over de hele wereld en ziet van alles.Ik vroeg hem hoe gaat dat dan meneer?Hij zei me als je 15 bent en je ouders stemmen er in toe ga je met je vader een ontheffing halen bij de burgemeester om op die jonge leeftijd te mogen gaan varen.Met die ontheffing en een paspoort ga je naar Rotterdam een monsterboekje halen bij de waterschout.Dat monsterboekje is een zeemanspaspoort daar in komen dan alle reizen die je maakt in te staan.
Met dat monsterboekje kan je overal in Rotterdam bij scheepvaartmaatschappijen te werk worden gesteld.Dol blij nam ik afscheid van die schipper die me alles zo netjes had uitgelegd.Thuis gekomen was het antwoord weer nee jij gaat niet varen.
Na het werk als magazijnbediende heb ik nog diverse baantjes geprobeerd maar nergens bleef ik langer dan 14 dagen werken.

Ik werkte 3 dagen bij Houtindustrie Picus.3 dagen hield ik het vol.Ik liet me ontslaan door in de hout fabriek een sigaretje op te steken.Dat was een doodzonde om dat in een houtfabriek te doen,ik vloog er meteen op staande voet uit. Het enige leuke dat ik van de houtfabriek Picus vond was dat ze hun materialen grote boomstammen per schip lieten aanvoeren.