Dag: 12 mei 2011
Ik verkocht op 12 jarige leeftijd bloemen langs de deur.
Het Westlands bloemenhuis van Dhr Abraham Zeegers.
Hier had ik mijn eerste bij baantje gevonden als jongetje van 12 jaar verkocht ik zijn bloemen langs de deuren.
Later had hij in eindhoven verschillende bloemenwinkel.En Abraham Zeegers had ongeveer 10 kinderen van waar ik wist dat hij 3 tweelingen had.Die hebben later allemaal een eigen bloemenzaak gehad . Het Westlandsbloemenhuis Groteberg eigenaar Abraham Zeegers. Eindhoven 1954
Later werd ik bevriend met hun zoon Rene.
Ik zei meneer wat moet ik doen.
De man gaf me 5 bossen gladiolen mee en zei verkoop die maar in den Elzend dat is die dure kale kak wijk.
Ik vroeg hem wat moeten de mensen er voor betalen.Toen zei de man van de bloemenzaak vraag maar 50 cent per bos en als je ze verkocht hebt breng je dus 5x 50 cent dus 2 gulden en vijftig cent naar mij.
Hij zei nog wat jij voor deze mooie bloemen aan de mensen vraagt laat ik geheel aan jouw zelf over.Toen ging ik dus als jongetje van 12 jaar bloemen deur aan deur verkopen.
Ik verkocht de bloemen voor 1 gulden iets wat de huisvrouwen er gaarne voor over hadden want nu hoefden ze er niet voor de deur uit te gaan.Zo verdiende ik dus op zeer jonge leeftijd al mijn eigen zakgeld want dat kreeg je in die jaren niet van je ouders.
Koffers en bagage sjouwen voor trein reizigers,sneeuwruimen voor de middenstand alles bracht geld op.Dat bij verdienen deed ik veel liever dan naar school gaan en zo had ik altijd geld en door dat ik dat had kreeg ik steeds meer vrienden. Vissen was en nog steeds is altijd mijn grote hobby gebleven .Mijn moeder bracht me eens naar school ik had reeds 3 dagen gespijbeld.Ze stond op het schoolplein met de meester te praten en ik smeerde hem aan de achterkant van het schoolplein.
De school was niet mijn fijnste tijd ik spijbelde meer dan dat ik aanwezig was.
Zijn wel al Culturele Hoofdstad? Regelmatig word ik met die vraag wakker. Rillend. Is de beslissing gevallen terwijl ik sliep? Zonder dat iemand het me vertelde? Het is stil rond de ‘bid’. Akelig stil. Er beweegt geen muis. U voelt het. Ik voel het. We gaan de ‘bid’ binnenhalen! Er staat ons wat te wachten.
Hordes Spanjaarden vergapen zich aan de uitgebrande resten van de Zino. Ze zien er een ode aan de vergankelijkheid van de jeugd in. Muy bueno! In Jeruzalem voelen de Oostblokkers zich senang. Hun heimwee naar vroeger wordt er gevoed. Ze smullen van de fantasierijke architectuur! De cityring wordt een karrenspoor waarover de koddige reuzen statig schrijden. Jong en Oud vergapen zich aan opnieuw een geslaagde folkloristische oprisping van de gestrande zeerob, ridder Spaepens.
De sing-a-long tour langs ‘diverse graven’ door de Stadsdichter is een doorslaand succes bij de Portugezen. Zij snappen zijn funeraire fado-sound natuurlijk als geen ander. Zoals gewoonlijk staat het weer zwart van de mensen bij Vincents tekenlokaal. Tja, what else is new, mensen? Het theatraal abseilen van de Interpolis-toren is eveneens een doorslaand succes. De jongleeract van de Cultuurmakelaar moet door het enthousiaste gedrang van de IJslandse dwergen worden afgeblazen. Laat ze maar. Het is feest.
Maar er is meer. De massaal toegestroomde Europeanen gaan vol vuur smikkelsmokkelen op het Bels Lijntje. Mét een bekende Wethouder. De chromen fietspomp (gratis lucht!) en het rooster waar de metrogeluiden uit komen, zorgen voor een boel bekijks. Er dreigen opstoppingen. De deuren van de Quat-garages in Noord gaan wagenwijd open. Iedereen loopt met bolle wangen rond en vindt het wel best.
Wat een feest. Onze Europese broeders en zusters kunnen niet geloven dat dit pas een eenvijfde deel van de culturele pret is! De T® (You’r there, Du bist da, Tu es lá) heeft voor altijd een plek in de harten van vele Ieren, Roemenen en Noren gekregen. Jaren later zullen ze hun kleinkinderen gloedvol vertellen over de smikkelsmokkeltocht en hoe ze zich vergaapten aan reus Slampie.
Ook onze levens zullen nooit meer het zelfde zijn. Bid U dus voor de bid.
© 2023 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes