Maand: juli 2010 (Page 1 of 3)

Het is volle maan. Er hangt een dichte mist op het Pieter Vreedeplein. ‘Goed weer voor de complotten. Die komen nu naar buiten,’ verzekerde Henk Kuiper me vooraf. Ik heb om 0000 uur met hem afgesproken. Daar komt hij aan. Hij sluipt langs de etalages. Hij tijgert het plein op. Hij draagt een lange regenjas. Zonder merk of wasvoorschrift.

Henk Kuiper. Een schuilnaam. Natuurlijk. Wie iedere dag tientallen complotten vangt, maakt zich niet populair. ‘Henk’ wil er niets over kwijt. ‘Mijn verhaal doet er niet toe. Ik ben maar één man. Strijdend tegen de complotten.’

Hij heeft haast. De laatste tijd ziet Henk steeds meer intriges, samenzweringen en gekonkel. Zaakjes die het daglicht niet kunnen verdragen. Het duistere gedoe is de laatste tijd niet van de lucht. ‘Ik weet wel waar ze vandaan komen, maar zeg er niets over. Het is beter dat je het niet weet.’ Hij instrueert me. ‘Als ze ons pakken. Ik ben een buschauffeur uit Made. Als ze er naar vragen: ik weet níets van spiegelkarpers. Hoor je me? NIETS.’ Hij grijpt me vast en kijkt me indringend aan. ‘Hóór je me?!’ Ik knik.

Wie zijn ‘ze’? Wat heeft Henk van doen met spiegelkarpers? Hij bromt in zijn baard. ‘Je weet al te veel. Veel te veel. Als dit voorbij is, moet je naar Elspeet. Elspeet. Onthoud die naam.’ Plotseling grijpt de complottenjager me bij mijn schouder. Hij trekt me naar de grond. ‘Kijk dáár! Achter die Quercus rober.’ Ik zeg dat ik niets zie. ‘Echt niet? Die grote dikke daar. Blijf hier liggen.’

Henk tijgert naar de boom toe. Als een pijl uit een boog duikt hij op iets achter de dikke stam. Helaas. Het complot is al de hoek om. Henk kent het wel. Hij jaagt al maanden op de geniepige intrige. ‘Iets met perkplanten. Meer kan ik er niet over zeggen. Neem maar van mij aan dat het een knoeperd van een complot is.’ Ik geloof Henk op zijn woord. Hij heeft een neusje voor complotten.

We sluipen verder. Op onze hurken. Henk ziet achter alle bomen sinistere schimmen. Handjeklapwethouders, grootkapitalisten, rechtse hobbyisten, carnivoren, mallmagnaten, vinkenlijmers, ambtenarenvleiers, ecologische verbindingszonesaboteurs, paddentrek-ontkenners, betonstorters, biodiversiteitsboeven, Hans Rube, automobilisten, de T.

Henk heeft ze allemaal in de smiezen. Ik mis de complotten iedere keer. Volgens Henk is dat niet vreemd. Zo zijn de complotten. Je moet een kenner zijn om ze te pakken te krijgen. Dat buitenstaanders ze niet opmerken is het ultieme bewijs van hun succes.

Af toe haalt hij een notitieboekje uit zijn baard. Nadat hij de punt van het potlood met zijn tong vochtig heeft gemaakt, begint hij verwoed iets door te krassen. Hij mompelt er driftig bij. ‘Wéét jij de dichtstbijzijnde ANWB paddenstoel?’. Ik weet het niet. Hij begint te schreeuwen. ‘Verdikkeme, het is belangrijk. Zéér belangrijk. Méér kan ik er niet over zeggen, hoor je me wel? Het is voor je eigen veiligheid. Tot hoog in de boom hebben ze hier wéét van! Spiegelkarpers! Elspeet. Elspeet. Lijn 32. Knoop dat in je oren. Die rotzakken. Iedereen doet er aan mee. Alleen ík kan ze zien. Begrijp je het nu? ‘
Dan springt hij op uit zijn gehurkte houding. Henk Kuiper moet dringend weg. Piepers jassen.

van onze verslaggever

TILBURG – Gisteravond werd de kersverse burgemeester Noordanus feestelijk verwelkomd in een bomvol 013. Er was gratis koffie, dialect en een meisje met hoelahoeps. Wat vond de hagelnieuwe burgervader van de ontvangst? ‘Zelf heb je ook een behoorlijk dikke kont.’

Meneer Noordanus, u hebt net anderhalf uur mogen genieten van al het moois dat onze stad te bieden heeft.
‘Wat? Ik versta uw accent niet. Kooivechten met blote tieten, zegt u? U bent mij er eentje. Weet u wat ik belangrijk vind? Dat we het vooral samen doen. Niet alleen. Alleen, dat is zo alleen. Samen ben je niet meer alleen. Dan ben je samen. Daar sta ik voor: samen. Dus als er in een kooi gevochten wordt door topless dames, laten we het dan samen doen. Kruisbestuiving!’

U begrijpt mij verkeerd, kersverse burgervader. Ik wilde weten wat u van deze avond vond.
‘Ah, mijn excuses. Ik was abuis. Maar zelf heb je ook een behoorlijk dikke kont.’

Hebt u genoten?
‘De hoelahoep juffrouw heeft mijn hart gestolen. Hoelahoeps! Hoe verzinnen ze het! Knap, hoe ze er drie omhoog hield. Dat zie ik u nog niet doen. Er zat er ook één in haar rokje, zag u dat? Wat het ook mooi laat zien: we moeten het sámen doen. Die juffrouw doet het samen. Met de hoelahoeps. Zonder de hoelahoeps was die act toch minder geweest. Stond ze een beetje hysterisch met haar heupen te zwaaien. Geen gezicht. Zonder die juffrouw waren de hoelahoeps weer nergens. Lagen ze een beetje op de grond, die knotsgekke ringen. Maar samen waren de juffrouw en de hoelahoeps ijzersterk, begrijpt u? Wat ik vooral wil zeggen: we moeten het samen doen. Niet alleen. Kruisbestuiving!’

En de kinderen dan?
‘De kinderen, de kinderen. De kinderen. Kruisbestuiving! En samenwerken. En verbanden leggen. Verbindingen aangaan. De samenwerking zoeken. Elkaar sterker maken. Samen sta je sterk. Alleen is maar alleen. In mijn ideale stad zijn we al samenwerkend elkaar lekker aan het kruisbestuiven terwijl we verbanden leggen en verbindingen aangaan. Dat kan ik natuurlijk niet alleen. Dat moeten we vooral samen doen!’

Ter zake! Ik stel u nu een kritische vraag.
‘Ik weet van niets. Ik ben maar één mens. Terwijl ik het samen doe, deed en gedaan heb. Ik zeg altijd maar zo:
Samen zijn
Is samen lachen, samen huilen
Leven door dichtbij elkaar te zijn
Snapt u wel? Dat wil ik uw lezers nog wel even meegeven: we moet het samen doen. Samen sta je sterk. Vele handen maken licht werk. En een eik is geen berk. Eén voor allen, allen voor één. Kruisbestuiving!’

Kijken we even vooruit. Wat gaat u straks doen?
‘Een FEBO® kroket trekken, die voor de helft naar binnen schrokken dan de rest tegen de ruit van Fons Pessers kwakken. En dan uitsmeren over het glas. Als dat lukt, ziet u hier een tevreden burgervader.’