Ik krijg vaker en vaker het gevoel dat ik een fossiel ben geworden. Op de drempel van mijn dertigste verjaardag is dat een vreemde gewaarwording – amper drie decennia is immers niet zo oud. (Toch ? Of is dat tegenwoordig ook alweer anders ?) Nou faciliteert mijn licht-onconformistische houding dit gevoel ook wellicht, want een nonconformist heeft per definitie een botsende houding met de rest van de maatschappij. Ik rij geen auto, heb zelfs geen rijbewijs. Ik heb een hekel aan mobieltjes en als zodanig bezit ik ook zo’n kreng niet. Zo’n anderhalf decennium geleden besloot ik het vlees eten definitief op te geven. Alle sporten, trends en muziek waar overmatig veel aandacht aan besteed wordt, laat ik liever links liggen. En als klapper op de vuurpijl heb ik zo’n driekwart jaartje geleden een carrière-technisch allerminst onconfortabele baan vaarwel gezegd om in totaal andere – en beduidend minder betaalde – richtingen opnieuw onderaan de ladder te beginnen. Naar mijn idee zouden deze keuzes goed mogelijk moeten zijn in onze huidige maatschappij, maar slechts weinigen in mijn omgeving, laat staan de rest van onze samenleving, hebben nooit minimaal één van deze beslissingen als waanzin betiteld.
Tot niet al te lang geleden was het, hoewel minder eenvoudig vol te houden dan maatschappelijk conformisme, weinig ingewikkeld en op sommige fronten zelfs een voordeel om op deze wijze mijn leven in te vullen. Het openbaar vervoer, op de verguisde NS na dan, was jarenlang van erg hoge kwaliteit en erg betaalbaar. De privatisering van het busvervoer, de almaar stijgende starttarieven van taxi’s, enzovoorts, hebben het evenwicht met de kosten van het bezit van een octaanslurpende bolide inmiddels wat hersteld. De weinige telefooncellen die dit land nog rijk is – en daar komt nu ook definitief een einde aan – slikken zonder enige scrupules mijn 50 cent in als ik na amper twee seconden van een voicemail de hoorn weer aan de haak terughang. Het fysiekere, ‘eerlijkere’ werk dat ik momenteel doe wordt massaal in de outsourcing gekwakt waardoor menig (voormalig) collega nu terug bij de uitkering of een nóg minder betalend baantje zit. Dit afgelopen E.K. was het éérste in heel mijn leven waar ik vanuit alle richtingen de uitslagen van élke dag wel door iemand werd ópgedróngen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Daarnaast lijkt álles in razender en razender tempo te veranderen. Het rookverbod even daar gelaten (voorlopig even genoeg over gezegd) is een beetje flesje bier in de kroeg tegenwoordig praktisch onbetaalbaar. Laat staan dat er nog veel kroegjes over zijn waar de sfeer nog ouderwets genietbaar is – ja, eerder genoemd rookverbod heeft daar ook wat mee te maken, maar als het geen met flatscreens, neonzuilen, überhip jong personeel met kekke uniformpjes uitgeruste <lifestyle< i=””> tent is geworden, word je wel omsingeld door reclame-posters van allerlei allooi, huisregels, bouncers, tanktopdragende breezerhuppeltjes, nou ja, u begrijpt het plaatje ongeveer wel. Thuis op TV lijken reclameblokken wel langer en langer te worden, de programma’s leger en zinlozer, mijn fraaie ja-nee sticker op de brievenbus volstrekt zinloos aangezien de mat geheel volslibt met reclamefolders, en overal om mij heen kan ik niet anders dan concluderen dan dat de individualisering van de maatschappij op haar hoogtepunt is. In al hun doen en laten, verkeersgedrag, mobiel-belgedrag, winkelgedrag, etc. viert de ‘ik ik ik’ mentaliteit hoogtij. Bij een beetje leuk singer-songwriter optreden is het tegenwoordig niet meer dan normaal dat notabene de genódigde vriendjes en vriendinnetjes van de artiesten om het hardst over de muziek heenschreeuwen, gekleed in Paris Hilton-wannabe niemendalletjes en walgelijk grote glazen ‘diamanten’ en ‘parels’. Misschien klink ik als een enorm ouwe zeur als ik dit schrijf, maar zo begin ik me ook te voelen. Ben ik echt de énige die dit en nog veel meer zaken de spuigaten uit vind lopen ?? Een beetje kluizenaarschap begint aantrekkelijker en aantrekkelijker te worden. Of verhuizen naar een ander land waar men wat meer ‘achterloopt’ of zo. Want als je van dit soort dingen iets zegt, moet je meteen ‘niet zo zeiken’. Een beetje je kabelabonnement opzeggen is er ook niet meer bij, de publieke zenders zitten niet meer op een antenne maar daar moet u minimaal een digitenne decoder voor plaatsen in uw huis. En heeft u nog geen Hýves ?? Of geen MySpace ?? Dan bent u toch al snel wel een hólbewoner ! Gisteren zag ik over het moderne NS-spoor in mijn stadje een heuse stoomtrein denderen. Of misschien was het een dieseltrein, weetikdat, in ieder geval zo eentje met een schoorsteen en oude toestellen erachter en tsjoeketsjoeketsjoeke met een enorme rookpluim. Mijn god, wat een heerlijk gezicht was dat. Om mij heen liep de rest van de weggebruikers onverstoorbaar mobiel bellend door. Als het niet op YouTube staat, gaat alles aan hen voorbij.