Geen hupsakee, jou neem ik mee

De broek is eigenlijk van zijn vader. Eigenlijk, want het sjofele kledingstuk is ‘geleend’. Stiekem ontvreemd, uit de antieke kleerkast. Om vervolgens een prominente rol te spelen in de expositie Oidipous Sex. Tja, je moet er maar opkomen? De Tilburgse kunstenmaker H. kwam er op. Vaderhaat in’t kwadraat. Of, hoe een versleten icoon versleten blíjft. Want laat één ding duidelijk zijn: het idee ontstijgt de artistieke pretentie níet. Alle mooie, prijzende woorden van Ewald Poulet ten spijt. De artistiek leider van Lokaal 0 deed nog zo zijn best tijdens de opening van de expositie. Maar Poulet lijkt wel vaker goud te zien in een… ach ja, waarom ook niet… in een hoop fecaliën.

Natuurlijk is de bobbel lekker dwars, door zijn natuurgetrouwe schreeuw om aandacht. Natuurlijk is de houding aangenaam nonchalant, bijna omnipotent kek. Brutaal solliciterend naar een proces-verbaal. Maar de kijker mist de emotionele diepgang. Het kunstwerk wil maar niet onder je huid kruipen. Kijken naar Oidipous Sex is niet meer dan kijken naar een gevulde broek. Geen aha-erlebnis. Geen ongemakkelijke jeuk. Zelfs geen hupsakee, jou neem ik mee. De kunstenmaker H. slaat met Oidipous Sex de plank finaal mis.

Alhoewel, ‘finaal mis’ is misschien te sterk uitgedrukt. Het besloten karakter van het werk komt immers redelijk uit de verf. Ik durf het met een beetje fantasie zelfs ‘verdienstelijk’ te noemen. De toeschouwer moet gissen naar de fysieke inhoud van de broek. Geschoren? Trendy cockring? Expressieve bloedvaten? We weten het niet. Een anatomische studie wordt het nooit. Dat valt te prijzen. Maar voor de rest, een slap aftreksel van Warhols befaamde vanitas vanitatum, et omnia vanitas. Misschien heeft de kunstenmaker H. nog een jurk van zijn moeder achter de hand?

Gezien: Oidipous Sex, Lokaal 0, Tilburg
Beoordeling: