René van Densen (1978) is een cynische dromer, een lachende pessimist, een realistische romanticus, een honklosse kluizenaar, een intelligente mafkees, een bedachtzame schreeuwer, een podiumschuwe polderpoëet, ex-nachtburgemeester van Tilburg, ex-striptekenaar, ex-schrijver, ex-webdeveloper, ex-vuilnisman, ex-kind en ex-volwassene, ex-burger, en kattenpapa van een Gentse terror kitten. Eerste Nederbelg die toetrad tot de Wolven van La Mancha. Maar is uiteindelijk niet zo van de collectieven. U treft hem uitsluitend in vrouwonvriendelijke omgevingen aan, en die nieuwe roman van hem komt ook nooit af. Werd al eens omschreven als “onbegonnen werk” door een prachtige blondine.
Here’s some time,
It’s yours
To do with what you want
Except you can’t
We need us some of that
It’s the law
You see
Here’s some cash,
It’s yours
To do with what you want
Except you can’t
We need us some of that
It’s the law
You see
Here’s some land, some water
Some fruit from the tree
But someone owns it,
You see
You should
Have been born first
Here’s some death
And sure enough,
Even that ain’t free
Foto: Bob Minne
15 jaar lang maakte dichter René van Densen foto’s van speelkaarten die hij op straat zag liggen. Dit inspireerde hem om alles over elke kaart op te zoeken. Op welke kaart Napoleon nog zijn Engels heeft geoefend, en dat Picasso nog een achterzijde heeft ontworpen. Bij dit alles schreef hij gedichten, en dat brengt hij nu in eigen beheer uit…. In speelkaartenvorm. Met afbeeldingen die hij deels met AI heeft gemaakt.
De dichtbundel ‘Als Een Ravijn Een Richting Is’ wordt met een expo en ludieke presentatie gelanceerd in cafe ’t Postje in Gent. Op 16 augustus, vanaf 20u. Met poëzie, prijzen, en muziek van Merle. Inkom gratis.
Locatie en datum
Locatie: Café ’t Postje, Korenmarkt 22, 9000 Gent
Datum en tijd: 16 augustus 2025, 20:00
Toegang: Gratis
Bewijs van deposito
van uw vrije wil
af te halen bij loket 18
we verwijzen u gaarne door
naar de afdeling diplomatieke
tijdsverspilling alwaar u
een bewijs van kansloosheid
verkrijgt, dit heeft u nodig
voor het invullen van uw
carrièretraject, waarbij
gelet moet worden op de
algehele staat van uitzichtloosheid
dat het consulaat van lemmingengedrag
bij uw geboorte verstrekte.
Wat zegt u meneer ? Dromen ?
Neen, dromen hebben we hier niet.
(Gevonden in notities van meer dan een decennium geleden)
Poetry matters
Or at least the idea
Of poetry, I guess
It must be important
It must be difficult
It must be eloquent
It must be a must
And poetry is gentle
And poetry is deep
And it is sensitive
And wise
It’s really not for me
But it matters, I guess
Ik ben de enige op kantoor vandaag. Iedereen is ziek of met verlof of in elk geval elders. Sommigen werken thuis. Ik ben helemaal alleen en loop in mijn blootje rond. Al een week keek ik uit naar deze dag. Het is stil, geen gebabbel of muziek. Ik hoor mijn beenharen wapperen in de wind. Het kantoor heeft weliswaar hoge ramen, maar het gebouw staat middenin de bossen. Niemand komt hier, enkel de vogels kunnen me zien.
Mijn bedrijf ontwerpt vogelnestjes. Ik moet ze testen. Dat is mijn werk. Ik weet niet waarom we vogelnestjes bouwen, de meeste vogels kunnen dat zelf prima. Hoewel ik al eens duivennesten heb gevonden in mijn schuur die echt alleen de meest achterlijke duif ter wereld had kunnen proberen bouwen. En ooit zag ik een duif zitten op één takje. Scandinavisch minimalisme, wellicht.
Ik vind het onzin dat ik de vogelnesten moet testen met een broek aan. Dat gaat toch veel beter zonder. Anders voel je niet of het nest een beetje comfortabel zit. Hoe het prikt en pikt. De houtnerven en vezelbasten. Broekloos vogelnesttesten brengt je tenminste weer in contact met de natuur. En als je toch zonder broek rondloopt, hoeft je bovenlijf ook niet bekleed. Ik ben Donald Duck niet. Het zou maar een raar gezicht zijn, zo onderhalf ontbloot op kantoor.
Met een koffie in de hand en een vogelnest dat nog aan mijn billen plakt loop ik even naar buiten voor een frisse neus en vergeet helemaal het automatisch slot van de deur. Ik zal moeten wachten tot morgen de eerste collega arriveert voor ik terug binnen kan. De vogeltjes vliegen af en aan met takjes terwijl ik op een houtje bijt.
Ik lag achter glas, mijn ogen amper volgroeid, en de hele wereld was mijn televisie. Een paar keer per dag kwam mijn moeder, of toch een vrouw die duidelijk liever mij had willen kunnen knuffelen. Maar ik was een frutseltje met een reusachtige kop en clownesk lompe reuzenvoeten. Ik zat in glas om mij te beschermen tegen de wereld.
Ik zit achter glas in de trein. Het is vettig en aangeslagen, en de wereld is dus vies en onaanzienlijk. De wereld kan daar niets aan doen. Het glas zit bij mij. Ik kan het van mijn neus af plukken en met mijn T-shirt oppoetsen. Even wasem ademen en dan wrijven en klaar. Dan is de wereld weer helder. Voor zover de wereld ooit helder was. Maar ik laat het zo. De wereld mag nu even vaag blijven. Er zijn geen details die ik nu wil of moet zien.
Ik loop meer op routine dan op zicht naar het water. Zelfs mijn lijf is maar een onscherpe vlek, een waas. De andere mensen zijn te identificeren aan hun bewegingen. Dat daar beweegt, dus het leeft. En het mag lekker daar blijven doorleven, zolang het maar niet in mijn buurt komt.
Ik duik in het water en laat mezelf zakkend de diepte in glijden. Ik heb mijn ogen wijd open. Het zonlicht wordt kunstmatiger maar rechtlijniger, er dansen stralen in de woel. De wereld vlakbij is messcherp, de wereld erbuiten zit achter vloeibaar glas. En ik hoor niemand meer. Ik hoor ruis, en gemoffeld geluid, en vooral mezelf ademen. Ik hoor mezelf ademen, en de geluiden in mijn lijf. Ik ben een frutseltje met een reusachtige kop en clownesk lompe reuzenvoeten.
I love the electric light at night
I mean, we won ! We beat the night
And what do we do, we slumber
Like fearless kings, while the night,
She waits, quietly, and watches us
We too shall pass
With our damn electric lights
I’ll watch her, don’t you worry
Just sleep now
And thanks
For the electric lights
Ik weet niet wat iedereen zo prachtig vindt aan een kut. Het is een gat met flabbers. Ik heb niks tegen dat gat, noch de flabbers, samen zijn ze erg fijn in gebruik. Maar esthetisch is het niet iets om in te lijsten. Ze zijn niet lelijk, ze zijn er, gewoon. En niet dat ik pikken wel zo prachtig vind, dat is nog een ander verhaal, wellicht voor later. Maar ik voel me zeker genoodzaakt mezelf te verdedigen bij de mening dat kutjes eigenlijk weinig indrukwekkend zijn.
Continue reading
’s Nachts hadden ze er plots wakker van gelegen. Want stel je voor. Het was niet het ‘markt’ dat een probleem was. Integendeel. Dat was wat het zo’n goed idee leek. Het huis moest toch dringend opgeruimd worden, en als je dan nog wat terug kunt verdienen op de dingen die je anders zou wegsmijten, des te beter. En je doet er ook nog een ander een plezier mee. Dus toen aangekondigd werd dat er een grote rommelmarkt in de straat kwam, hadden ze zich meteen ingeschreven. Maar nu dus wakker. Om het ‘rommel’-gedeelte.
Want straks, vanaf 8:00, zit je daar, voor je huis. Je woning. Met je hele hadden en niet meer houwen uitgestald. Je hebt zo je best gedaan. Op een prachtige gerenoveerde gevel. Een perfect bijpassende deur, in een fris verflaagje. Je loopt er altijd, misschien niet mega modieus, maar toch netjes bij. Haartjes keurig geknipt. De hele buurt weet, hier woont een keurig mens. Maar zometeen ziet de hele straat je shit. Je troep, je schaamte, je rommel.
Wat zouden ze wel niet denken ? Het léken zulke keurige mensen…. Nee, dat gaat echt niet. Resoluut staan ze op en trekken de rommel de gang uit, terug de living in.
Continue reading
Ah, it’s the
girl with the crocodile eyes
You’re dangerous
as you lie waiting, always hungry
ready to grab onto any thing
That comes close
Oh sure, you play it soft
act silky, tender satin
You play the pity card
because woe is you, feed on sympathy
bathe yourself in a lie, a web
Sticky delusions
But I see your claws, that
teethy grin, and those yellow hungry
Crocodile eyes
as I admit, feels good to be your prey
Caress of your ripping ivories
As I drown
I see you
© 2025 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes