De kosmos is onrustig,
de aarde reageert,
ik lig daartussen,
volkomen geobsedeerd
Spechten zoeken nog wat eetbaars,
een laatste zwaluw torpedeert de avondval,
een rouwmantel wil de dag nog niet verlaten,
de wind is moegewaaid gaan liggen,
alles wacht op avondrust,
de transitie is begonnen,
voor iedereen apart,
net als geboren worden,
een eenzame weg,
toch blijft alles verbonden,
net als iedereen,
likkend onze wonden,
dat hebben we gemeen.





Reactietjes