Ook uw KutBinnenlanders worden wel eens een dagje ouder en afgelopen week was nogal slopend. Als zodanig had ik ’s avonds echt geen puf meer om nog door mijn filmpjes heen te flippen en te zien wat wel en niet te uploaden van het wereldrecordfeest hier in Gent van donderdagavond. Gelukkig is het momenteel druilerig nat weer buiten en ga ik over een paar uur naar een concert, waardoor andere plannen als boodschappen doen en was draaien even uitgesteld worden, dus heb ik de handen vrij om wat video’s op YouTube te kwakken. Editten is even een illusie, aangezien ik op mijn nieuwe laptop (de oude is overleden aan ‘death by cat pee’) nog niet veel nuttige software heb staan daarvoor. Bovendien vind ik het wel mooi eigenlijk, zo, die losse filmpjes. Puur en uit de hand geschoten van temidden het publiek. Beetje alsof jullie er nu ook bij waren. Bij dat historisch mooie momentje.

De laatste keer dat ik een massa ‘We are the champions’ hoorde brullen was tijdens het WK halverwege vorig jaar, in Nederland, net na de halve finale. We weten allen hoe dat afgelopen is. Maar om dat hier, in Gent, tussen tienduizend aanwezigen te horen om een gegeven waar niemand oprecht trots op kan zijn, was machtig mooi. De zelfspot, de levensvreugde, en vooral de feestlust. De Belg. Het was duidelijk een moment waar ik even heel blij was in België te zijn, want ik kon me zo snel geen enkel ander land bedenken waar men dit zou vieren, toch al zeker niet zo massaal, en zo leuk. Compleet met poëzie, muziek (o.a. Lady Linn, Luc de Vos, Sioen), fanfare, vuurblazer, comedy (één stand up comedian heeft heel droog drie minuten staan te zwaaien zonder één woord te zeggen, een ander verklaarde Gent als ‘de hoofdstad van West Vlaanderen’ – cue luid gejoel), karaoke (als Nederlander temidden van duizenden Gentenaren staan die “België” van het Goede Doel en “We Zullen Doorgaan” van Shaffy meezingen is een gevoel dat zich echt niet laat omschrijven), een Jezusfiguur als presentator (het zou me niet verbazen als aanwezigen elkaar nog láng kunnen herkennen aan incidenteel gebruik van het duizenden keren uitgesproken ‘allezhoppaaaaaa’), vuurwerk, hilarische tussenfilmpjes van ‘TV Ekkergem’ en ga zo maar door.

Het was machtig. Meer woorden kan ik er eigenlijk niet aan vuilmaken. Of nu ja, misschien dat de organisatie iets beter had kunnen stilstaan bij het persen van tienduizend man op een klein stukje Gent. Want hoewel er geen enkel serieus incident is gebeurd – dit is geen volk dat bij één Damschreeuwer elkaar gaat vertrappelen – was het een ramp om tijdig een toilet te vinden. En bier bestellen bij die éne bar was ook een hopeloze zaak die enkel voorbehouden was voor de allerdappersten. Maar kniesoren die daarop letten, want als Belgen zich massaal zó van de goeie kant laten zien, kun je daar enkel diep en eerbiedig voor buigen. En met schaamrood op de kaken enkele van de krakkemikkig geschoten filmpjes die je zelf gemaakt hebt maar op YouTube gooien. Voor het idee, België. Ik was er, en bewonderde je. Warme kus.