Dag: 22 oktober 2008

Nog een mop op moppenwoensdag, want als de Opperpater het mag, mag ik het ook. Ok, rara: Het kost je ruim honderd euro per maand en levert je enkel nog meer kosten op, wat is dat ? Oh, u kende ‘m al ? Inderdaad, de ziektenkostenverzekering. Of de alternatieve vertelling: stel, u bent ’s nachts aangereden door een autobesturende onverlaat die vrolijk doorgereden is. Hier bent u relatief goed vanaf gekomen, hoewel bloedend als een rund omdat het vel van een van uw knokkels geschraapt is. Een goede vriendin lapt u ’s nachts, kosteloos, zo goed en kwaad als het gaat, op. U gaat twee dagen later – een dagje overslaan wegens rustig de lichte hersenschudding en/of shock uitzitten – naar de EHBO van het ziekenhuis omdat iedereen zegt dat u dat toch maar even zou moeten doen. Na anderhalf uur wachten kijkt een stagair naar uw knokkel, constateert dat hechten eigenlijk de nacht van de aanrijding nog had moeten gebeuren en nu dus niet meer kan/hoeft, roept er ongevraagd drie (!) doktoren bij die ieder met vijf seconden kijken zijn inschatting bevestigen (naar u aanneemt om de studiepunten-beoordeling). Vervolgens komt een verpleegster wat doen met medische jodium, een pleistertje en een rolletje verband, wat uw goede vriending ook zo ongeveer had gedaan maar dan met haar eigen spullen. (Kruidvat-kosten: zo’n vijf euro ?)
Bijna drie maanden later krijgt u van uw verzekeraar een rekening voor ruim honderd euro. Een snel rekensommetje leert dat per persoon die naar de wond heeft gekeken, u twintig euro betaalt – toch best aan de gortige kant voor een EHBO-verbandje (saillant zijspoortje bij deze mop: uw vinger is geheel niet in orde, nog steeds niet, want de EHBO-klungels hadden ondertussen over het hoofd gezien dat uw bot toch echt vrij scheef zat). Wanneer u de rekeningstuurder belt – uw eigen verzekeraar, die u maandelijks blijkbaar betaalt enkel om vertraagde brievenbus te spelen – om opheldering krijgt u enkel gezever over het verplicht eigen risico. Waar u qua vrolijk doorgestuurde rekeningen dit jaar allang overheen zit, maar omdat vele van die rekeningen weer in andere vakjes vallen is dát dan natuurlijk weer géén eigen risico gedoe. Zo betaalt u op een jaar toch al snel een driehonderd euro, bovenop de pakweg vijftienhonderd aan premie, enkel om rekeningen drie maanden ná facturering pas te ontvangen, en met compleet verlies van de mogelijkheid de oorspronkelijke rekeningschrijver om opheldering over deze kosten te vragen. Want de vrouwelijke telefoniste van uw eigen verzekeraar weet natuurlijk niet waarom u tien euro per oog dat naar uw bloedende knokkel heeft gekeken, betaalt. We zijn er nog niet ! Want daarna belt u, assertief als u bent uiteraard, ook toch nog even de administratie van de desbetreffende EHBO-post op om opheldering. Die melden u dat dit ‘landelijk voorgeschreven bedragen’ zijn omdat EHBO-posten dure afdelingen zijn om draaiende te houden. Oftewel dat u met uw – reeds verbonden !! – bloedend knokkeltje maar even lekker fors meebetaalt aan wat niet uw, maar hún probleem zou moeten zijn. En als punchline tenslotte: “Dan is dit nog een van de laagste rekeningen eigenlijk, want stel dat doodleuk door de specialist waar u inderdaad geheel niet om vraagt besloten wordt dat er foto’s of zoiets nodig zijn, zit u al snel aan de drie, vierhonderd euro.” Kortom: u bedenkt zich wel tweemaal voordat u ooit weer naar de EHBO-post van het ziekenhuis gaat als u iets overkomt en voelt zich gezegend te mogen wonen in een land waar ‘normen en waarden‘ en de zorg om elkaar voorop staat. Als dát geen goede grap is ??? Je lacht toch wat af in dit land ! Ha ha ha ha ha ha ha !