Maand: november 2008 (Page 1 of 4)

“Ach welnee man, het rookverbod is helemaal niet ‘het begin’, of ‘een proefproces’. Je bent paranoïde, doe niet zo gek. Het is niet alsof hierna alcohol, vet eten en allerlei andere dingen die we als vanzelfsprekende vrijheden beschouwen aangepakt gaan worden. Welnee, kom op, het gaat enkel en alleen maar over sigaretten, die zijn ongezond punt uit dus lekker doorgaan met dat verbod.” Slaapt u allemaal maar weer lekker verder.

Op zich leuk hoor, dat rookverbod. En wel allemaal aanstaande zaterdagmiddag gaan protesteren in Den Haag hè ! Een deel van de redacties van KutBinnenlanders.nl en Schijt Aan Het Rookbeleid zullen aanwezig zijn, er zijn optredens, en kom op, het is misschien de laatste kans om nog een geloofwaardige vuist te maken tegen de betutteling die Nederland aan alle kanten in zo’n hoog tempo kapot maakt.
Maar iets waar je maar weinig mensen over hoort eigenlijk: het verdwijnen van de paddo. Natuurlijk, het is al een jaar in aankomst maar per 1 December is het dan toch zo ver. Waarom ? Omdat kindjes die het sowieso qua leeftijd zelf niet gekocht hebben kunnen hebben, dom ermee zijn omgesprongen en per duizenden honderden tientallen een of twee een al dan niet fataal ongelukje hebben gehad. Als dat reden genoeg is, waarom zijn auto’s dan nog op de weg, zou je je nog kunnen afvragen. Maar enfin.
Ik behoorde altijd bij die mensen die geen specifieke reden hadden om zich met paddo’s in te laten. Afgelopen weekend, net op de valreep dus (nog een dag of drie mensen en dan kan het nóóit meer) heb ik in bevriend gezelschap enkele van de paddestoeltjes verorberd. Een bijzondere en spirituele ervaring volgde. Toegegeven, met een forse aanslag op het gestel, maar ik had de voorlichtingsdocumentatie van tevoren trouw doorgenomen dus ik wist ervan. En het gezelschap had dit vaker gedaan dus ik was in zeer veilige handen.

Belangrijk, zo blijkt. Dat je je op je gemak voelt. Dat er voldoende water aanwezig is, want je moet echt, echt, écht aldoor water blijven drinken anders word je echt goed ziek – zelfs mét het water krijgt je lichaam geen kleine klap. Dat er wat suikerrijks aanwezig is voor waneer het richting voorbij is en je wat sneller uit de katerige nasleep wilt komen (winegums in ons geval). Iets te eten voor als het écht voorbij is, want je lichaam voelt helemaal kapot en uitgehold aan achteraf. Één ding is zeker: ik zou dit niet voor de ‘lol’ doen, en het is echt geen licht spul, qua lichamelijke aanslag dan. Ik had drie Mexicaanse zwammetjes op en ik was kapót, kan ik je wel vertellen. Maar de ervaring was het helemaal waard. In mijn geval – na eerst een ruime twee uur allerlei lichamelijke effecten, die op een stevige kater leken, te ervaren – verscheen er plots een dik tapijt van rookachtige substantie zo halverwege de woonkamer, waar ik, als ik opstond, dwars doorheen kon kijken en er bovenop, en terugzittend er weer schuin onder kon kijken. Er bewogen menselijke lichaamsvormen door de substantie. Het voelde heel verwelkomend, beschermend, alsof iets goeds mij omringde waar ik deel van uitmaakte maar normaal gesproken geen besef van had. Toen begon mijn hoofd op volle toeren te draaien, allerlei inzichten over mezelf die al weken in de kweek lagen werden in razend tempo tot conclusies klaargestoomd. Kijkend uit het raam van de kamer leek het of de lichten van de stad op me afstormden, maar zonder overdreven angst op te wekken. Eigenlijk werd het pas een ‘slechte’ ervaring toen het uit begon te werken – een sterk gevoel van gemis, van proberen de hallucinatie vast te houden, zette in. Het rooktapijt verdween en echo’de hooguit hier en daar lichtjes terug. Telkens als het maar weer éven verscheen zat ik het vol overgave en bewondering aan te gapen. Het was liefdevol, het kalmeerde me (er is niet veel dat dat kan), het was prachtig en het voelde als iets heel belangrijks, iets heel ‘hoogs’. Het voelde alsof alles, of in ieder geval veel in het leven, toch een soort bedoeling heeft. En toen was het voorbij en begon de uitputtingsslag om al het gif weer het lichaam uit te krijgen.

Ik zit niet te snakken naar een herbeleving van deze ervaring. Verre van. Ik snap best dat als je dit doet omdat het je stoer lijkt, of omdat je denkt dat je dit wel even voor de lol kunt doen, dat dit een fors beangstigende ervaring kan zijn. Ik gebruikte de magic mushrooms in gezelschap dat het als een sacrale en spirituele ervaring ziet, en dat maakt een wereld van verschil. Het lijkt me dus uiterst logisch dat voorlichting en goede beschikbare informatie, waar ik een hóóp aan had voordat ik hieraan begon, ingezet wordt om onverantwoordelijk gebruik tegen te gaan. Maar het lijkt me uitermate slecht als – wederom onder dit kabinet, onder déze minister van Volksgezondheid, onder deze mate van betutteling, en wederom met forse aanslag op de gezonde, open, grotendeels beheersbare gedoogcultuur, en op een fors aantal ondernemers in dit landje die waarschijnlijk nu wel de deuren kunnen gaan sluiten – de goeden lijden onder de slechten. Zo gaat het tegenwoordig al te vaak. Maar ja. Per 1 December kan het niet meer. Of u moet zelf thuis gaan kweken. Nog een tijdje en dan zal wiet ook wel volgen. Sigaretten worden in hoog tempo al onbetaalbaar. Alcohol volgt schoorvoetend erachteraan. Fast food wordt ook al in een beginnend taboesfeertje gehuld. We moeten niks meer mógen, want dingetjes mogen dat leidt maar tot ingewikkelde toestanden hoor. Jammer, jammer, jammer. Mocht ik nu ooit eens willen ervaren of die ene keer te herhalen valt, representatief is voor het gebruik van paddo’s, dan kan ik dat na komend weekend niet meer. (Althans, légáál niet, zonder thuiskwekerij’tje.) En mocht u het nog nooit geprobeerd hebben maar altijd een beetje benieuwd zijn geweest, dan kunt u dit eveneens na dit komend weekend wel vergeten. Wordt zomaar voor u en mij beslist. Want gottegottegot, we zouden toch eens wat persoonlijke verantwoordelijkheid moeten mogen nemen als burgers in dit land. Nog even en u mag met de luier aan naar uw werk want stelt u toch eens voor wat u allemaal zou kunnen overkomen als u onderweg in de auto of op de fiets plotseling moet plassen of poepen. Ik moet er niks van hebben. Desondanks ben ik blij dat ik deze ervaring nog even meegepikt heb. En meteen even iets geleerd heb. Want Hancock is echt een vré-se-lij-ke film om te kijken als nét de paddo’s goed beginnen te werken. Geloof me. Nou ja, over een paar daagjes moet u wel. Zie ook de website Red De Paddo.nl.