Categorie: BinnenlanderZ (Page 1 of 3)

Eens vertrokken om,
Sigaretten te halen,
Een eindeloze tijd later,
Vergeten waar ik woon,

Elke plek voelt als thuis,
Onderweg is maar een perceptie,
Of een haan nu kraait in la Douce France,
Of in Broekhoven drie,

Geen kip die daar naar tokt,
Laat mij mijn veren,
En mijn maagdelijkheid,

Tot het eierleggen roept,
Grenzen zijn kunstmatig,

Eens getrokken door een fantasieloze tekenaar,
Zelfs de dodendraad,
Hield natuur niet tegen,

Erger dan oorlog is,
Het jammerlijk gebrek,
Aan regen,
Aan regen,
Aan,
REGEN

Toen de aarde werd geschapen, hield God zich heimelijk op de vlakte

Pedaleurs zaten nog niet in zijn profiel,
Geen uitvinder zijnde,
Miste hij het wiel,

Liet dalen onstaan,
En onmetelijke vlaktes,
Onneembare bergen,
Een van zijn zwaktes,

Als pelgrim wederkerend,
Zie hier zijn gemis,
Scheppen is een gave,
Zowaar geen kattenpis,

Derailleurs snorren,
Krassen op hun tijd,
Almaar gaan de benen,
In hun eigen strijd,

Waar blijft de regisseur,
Die lijkt zijn draaiboek kwijt

Koeien karnen hun eigen melk,
Hebben naast horens,
Boter op hun hoofd,

Meer braakland dan,
Ooit tevoren,
Stalkruid, korenboem en wilde peen,
Nestelen moeiteloos,
Temidden van het koren,

Niet geoogst is zelden mis, Rode wouw scheert rakelings langs,

Lage zonnestralen,
Schaduwende heuvelen immer vochtige, zompige dalen,

De tijd zowaar lijkt,
Stil te staan,
Toch zweeft zowaar,
Een raaf weer aan

Zuur water, traag in aanvang maar,
Langzaam versnellend,

Neemt onderweg,
Mineralen tot zich,
IJzer, kalk en andere ,
Steenzouten,
Schaduwkruiskruid,
Paarbladig goudveil,
Groot springzaad,
Dubbelloof en Brede eikvaren,

Begeleiden de dan weer,
Vertragende, dan weer versnellende stroom die benedenwaarts,
Haar weg zoekt,

Een Waterspreeuw zoekt, tussen kiezels naar insectenlarven,
Vuursalamanders schuwen de hete dag,
Duiken weg onder stenen en vermolmd hout,

Wachtend op minder zon, meer vochtige lucht,
Witte kwik hipt op,
Staartbeweging van kei tot kei,

Slechts een kabbelen,
Meertonig en toch,
Monotoon verraad,
De tijdloze verandering

Een metallicblauwe mestkever,
draait haar pil,
uit verse paardevijg,
op weg naar haar versgegraven hol,

Ijsvogel scheert in,
Oogverdovend blauw,
over kabbelende waterlijn,
Juffers en libellen negerend,

fata morgana’s,
vertroebelen licht,
mijn waarneming,
de fluisterend kabbelende beek,
verdooft de stilte,

een forel hapt naar adem,
het ochtendgras nog nat,
beversporen alom,

dakloze slakken leiden,
een ogenschijnlijk,
nomadisch bestaan,

niemand weet wat,
de morgen brengt,
de aarde plat,
de hemel verdwenen,
een verlaten traan die, eenzaam plengt,

beschouwend kijkt de keker,
alleen de Sure
alleen de Sure,

die weet het zeker

Aardverschuiving

Het magnetisch veld,
Langzaam kantelend,
Maar ook versnellend,
Menselijk ingrijpen ontkennend,

Eiken laten de kansloze,
Te kleine vruchten vallen,
Oorverdovend springen zaden,
Wanhopend op een enkel buitje,

Slakken massaal in zomerrust,
Zelfs cicades sparen,
Stem en zomerzang,
Maar wat doet moeder aarde?

Gelaten kijkt zij toe,
Hoe alle elementen,
Beuken op haar buitenkant,
En innerlijk beroeren,

Voor haar niets nieuws,
In het interplanetaire,
Niet alles draait,
Om onze zon

De kracht van onze bossen,
Zwaar onderschat,
Lijkt in staat,
Ons te kunnen verlossen,
Welhaast met,
Menselijke maat

De eendenborstfilet,
Valt al pointe gebraden,
uit de bomen,
En de echte winter,
Moet nog komen.

Schuw, parmantig en verholen,
Oude natte bosbewoner,
Bont zonder kleur te bekennen,
Geen brenger van menselijk kroost,
Eerder boodschapper van de dood,
Maar ook brenger van,
Nieuw leven,
Kwetsbaar en eetbaar,
Hinkelend tussen dag en nacht,
Boodschappen van weeromslag en,
Algehele kentering,
Een vreemde vogel,
Maar wel een,
Aardig ding

De dalende zon,
Legt nog een laatste,
Warme deken, alvorens
De nacht de rust,
Doet wederkeren,

De zwarte wouw thermiekt,
Richting slaapplaats,
Spiedend naar een laatste,
Avondmaal,

Alles wijst weer naar,
Onstuimige vredigheid,
En diep opladen voor,
Een volgende dageraad,

Zal de sterrenpracht,
Zich weer openbaren,
Als twee nachten tevoor,
We zullen het aanschouwen,

Het groen ruikt kruidig,
En licht bedwelmend,
Het licht verstomd,
De avond komt

De asgrijze maan, verdonkert het universum.
Maar verlicht je innerlijke bron,
De storm gaat weldra liggen,

Neveldoorbrekend ochtendgloren,
Brengt hoop, nieuwe energie,
Haak op tijd aan,
Bij onmetelijke energie,
Vrij voor eenieder,

Wanhopig of gebonden,
Het maakt niet uit,
Leef alsof het je eerste dag is,
Adem diep met volle aandacht,

Winnen is mooi, van kortstondige waarde,
Maar door overwinnen, vindt je je plek,
Op Moeder Aarde

De kosmos is onrustig,
de aarde reageert,
ik lig daartussen,
volkomen geobsedeerd

Spechten zoeken nog wat eetbaars,
een laatste zwaluw torpedeert de avondval,
een rouwmantel wil de dag nog niet verlaten,

de wind is moegewaaid gaan liggen,
alles wacht op avondrust,

de transitie is begonnen,
voor iedereen apart,
net als geboren worden,
een eenzame weg,

toch blijft alles verbonden,
net als iedereen,
likkend onze wonden,
dat hebben we gemeen.