Kunnen gedachten van het ene been op het andere overspringen? Dan kan je makkelijk een wedstrijd hinkstapdenken houden. Het is een mogelijke piste om iets te organiseren in de zes maanden dat we de Europese Raad voorzitten.

De taal houdt huis in de mondholte. In Nederland rolt ze holderdebolder weg in de polder. Dat is een pracht van een hinkstapsprong in het gedachtengoed. De kolder kruipt daarna recht uit de polder weg. Er zitten kleine breuken in deze gedachten. Hoe ontstaat anders de poldergeest? Eureka. Vooruit met de geit. We leveren strijd. We houden hier verblijf, gaan de spoken te lijf.

Wat de verdere gevolgen zullen zijn, hoeven we niet af te wachten. In de uitholling ligt beschutting.

 

4 mei 2

Het voelt valide, maar is het niet, dat wordt verteld
Het past niet bij de andere gedachten in mijn kop
Is tegengesteld, ik moet de werkelijkheid voor haar veranderen
is gesteld op geweld en die vlieger gaat hier niet op
Het past ook niet bij het behang
Vervelend dat het op zichzelf wel klopt.

Het past niet hier
Het past niet hier, maar het bestaat
Het past niet hier
maar ook niet dat het op zichzelf staat.

Door diens aanwezigheid raakt mijn redenering maar niet rond
Het is een puzzelstuk van een ander geheel
dan het beeld dat ik probeer te laten zien uit een andere mond
En ik dan? Roept het naast de doos naar mij
buiten het frame van de foto waar ie net weer niet op stond.

(refr.)

Sluit mij niet buiten! Ik ben er toch?
Ik hoor er toch ook bij , zegt hij
De anderen kijken dan wel blij
en houden de gelederen gesloten
Als een donatie-nier door hun lichaam uitgestoten in mij…

(refr.)

 

Ligt het aan het gewicht? Te licht of erover? België is geen land van melk en honig maar van paperassen en belastingen. Veel zelfstandigen krijgen een burnout van die paperassen.

De huidige regering stond op een zucht van een rechtvaardige belastinghervorming. De bevoegde minister is lid van de eenheids- annex volkspartij van weleer. Het had moeten lukken. Melk en honing zouden ons deel zijn. Wat ontbrak er om te slagen? Woog de minister te licht op het beleid?

Nu is in Italië vriend Jo met pensioen gegaan. Hij maakt de vergelijking: de Italiaanse staat heft zes maal meer belasting op zijn pensioen dan de Belgische. Kortom, Italië is geen land van olijven en honing.

Hebben we het daarmee gehad? Hebben we het banale heel even boven het alledaagse verheven?