KutBinnenlanders.nl

Waar is KutBinnenlanders.nl heen ?

Bericht van onze hoofdredacteur

Het laatste wat een weblog wil, is irrelevant worden. En de kers op die taart is: enkel nog maar relevant zijn voor lelijke legale claims.

Dat mag u citeren, ondanks dat het – denk ik – van mij is. KutBinnenlanders.nl staat op de vooravond van haar 10-jarig jubileum. En het 5-jarig jubileum vierden we nog met een grootse boekpresentatie, een verkiezing van de ‘nieuwe Opperpater’ (het was immers 1 april) en een hoop fun en bier.

We zijn vijf jaar en veel wijzigingen in de Nederlandse wet verder. En ik zie me voorlopig genoodzaakt alle berichten van KutBinnenlanders.nl offline te halen. Want voor één armzalig bericht, niet onterecht van mijn eigen hand wellicht, moet ik al bijna driehonderd euro betalen. Om een begeleidend fotootje. Iets wat in de beginjaren van KutBinnenlanders.nl ondenkbaar was geweest, maar we zijn al hier. Dus ik leg na de Lees Meer even uit hoe ik me daarbij voel en hoe het zit.

10 jaar KutBinnenlanders

Om toch maar even zuur te zijn: het bedrijf ‘Hollandse Hoogte’ zet de grafsteen op dit weblog. Maar daar kom ik straks op terug. Ik hoop dat de medewerkers trots op zichzelf zijn. KutBinnenlanders.nl was vanaf de start in 2008 een rare eend in de bijt van het Nederlandse bloglandschap. Zeker niet een politiek geluid nastrevende dwarsligger zoals Geenstijl of literair ambiërend zoals Sargasso, richtte KutBinnenlanders.nl zich op de absurdistische relativerende lol, met een sausje van cultuurpessimisme. We boden onderdak aan o.a. de Opperpater (al meer dan 400 moppen op Youtube en een eigen boek, waarover meer) en AHJ Dautzenberg (ons weblog volledig ontgroeid) en veel onbekenden waar we oprecht van in hun talent, humor en vooral mening geloofden. KutBinnenlanders wou een dwarsdoorsnede van het Nederlands volk etaleren in alle wanstaltige pracht om zo het debat op gang te helpen. En we zijn daar al eens in gefaald: recent moest het blog van een oude technologie ‘over’ naar WordPress waarbij alle waardevolle comments verloren zijn gegaan.

Er is nog veel meer werk aan de boeg als het weblog nog ooit zou willen herrijzen. Er moeten bijna vierduizend berichten gechecked en gecorrigeerd worden: de ‘interne’ links werken niet meer, er staan rare codes in de berichten, ga zo maar door. En nu hebben we een extra hoofdzorg erbij: er is met regelmaat ‘copyright materiaal’ gebruikt. Waarmee ik wil zeggen: soms plakten we een fotootje erbij dat ironisch commentaar leverde op het stuk. En toegegeven: daarbij respecteerden we niet de rechten van de fotograaf. Want in 2008 was dat niet zo abnormaal, om gewoon een lo-res fotootje ergens vandaan geplukt bij een bericht te zetten. Iedereen deed dat. Nu heeft een Vlaams bedrijf – oh de ironie, zeg ik als Nederlander verhuisd naar Vlaanderen – haar business concept opgehangen aan heel de dag google images checken en blogs met verder onschuldige bedoelingen een rekening sturen. En dit blog, waar eerlijk gezegd al een paar jaar amper meer naar omgekeken is, is nu ook de pineut. De pineut voor bijna driehonderd euro.

Geen inkomsten, altijd onafhankelijk

Waarom is dat dan de doodssteek ? Omdat dit blog altijd bestaan heeft op mijn kennis van de wet en mijn portemonnee. Dat ik later uitbreidde naar het op mijn kosten uitbrengen van boekjes, vervolgens een eigen website starten, en vervolgens inmiddels ook Droef.Gent runnen. Allemaal op dezelfde portemonnee. En onze lachende premier kan dan wel roepen dat het geweldig met de economie gaat, net als de meeste burgers voel ik dat niet in mijn inkomen, maar wel dat de kosten zoals altijd blijven steken. Simpel gezegd: vroeger had ik financieel én strijdlustig de handschoen wel opgepakt om deze aanklacht om te zetten tot een interessante legale strijd. Maar er zijn twee overwegingen in het spel: enerzijds heb ik weinig financiële speling meer en komt deze rekening best hard aan, anderzijds is het blog ook best dood.

Er waren ooit ruim veertig auteurs vrijwel dagelijks in de weer om dit blog interessant te houden. Van allerlei allooi, en met legendarische berichten tot gevolg. De fans van KutBinnenlanders hoef ik niks te vertellen. U weet wat er op dit blog heeft gestaan. Maar de auteurs zijn weg, al maanden wordt er amper iets gepubliceerd (behalve door onze meest vers toegetreden Vlaamse auteur). Misschien is het ook de tijd om de kaarsjes uit te blazen voor dit weblog, wat ik altijd onafhankelijk heb gehouden en dat zonder subsidies of andere inkomsten. Want ik kan dit niet meer dragen. Klaar. Uit. Doodssteek, zoals ik al zei.

Dus ik heb alle berichten offline gegooid. Einde verhaal voorlopig. De berichten zijn niet volledig weg maar ge, eh, onpubliceerd, zullen we zeggen. Als ooit iemand zich opwerpt om al het nodige werk te doen om dit blog weer te herstellen in de vergane glorie, dan mag dat. U mag zich melden bij mij. Natuurlijk. Maar ik kan me niet nóg zo’n boete riskeren. Één zo’n boete is al bijna een oplage van een boek. En voor wat ? Het ging om een foto van fokking Jan Des Boevrie. Had ik hem wellicht moeten tekenen ? Had gekund natuurlijk. Maar dat deed ik niet. En naast mij zaten er onder de vierduizend berichten ongetwijfeld nog wel een paar duizend ‘fout’. Fout als in: een kleine fotografische illustratie bij verder origineel werk, enkel om iets in een bepaald daglicht te zetten. Jammer dan. De bezoekersaantallen zijn dalende, de auteurs zijn weg, dit is een spookhuis geworden.

U kunt natuurlijk nog altijd onze boekjes kopen. Dat blijft zo. En er komen nieuwe. Die berichten we dan ook hier. Maar als u me wilt excuseren, ik heb een dure rekening te betalen en exact nul andere mensen die me willen assisteren in het heroprichten van dit weblog. Dus daar is KutBinnenlanders.nl, in het verborgen archief van een dode WordPress site. We zijn niet de enigste, maar ik hoop toch een van de uniekere in de historie van de dode websites.

Toedeledokies, iedereen.

 
René van Densen
René van Densen
René van Densen (1978) is een cynische dromer, een lachende pessimist, een realistische romanticus, een honklosse kluizenaar, een intelligente mafkees, een bedachtzame schreeuwer, een podiumschuwe polderpoëet, ex-nachtburgemeester van Tilburg, ex-striptekenaar, ex-schrijver, ex-webdeveloper, ex-vuilnisman, ex-kind en ex-volwassene, ex-burger, en kattenpapa van een Gentse terror kitten. Eerste Nederbelg die toetrad tot de Wolven van La Mancha. Maar is uiteindelijk niet zo van de collectieven. U treft hem uitsluitend in vrouwonvriendelijke omgevingen aan, en die nieuwe roman van hem komt ook nooit af. Werd al eens omschreven als "onbegonnen werk" door een prachtige blondine.

www.renevandensen.nl
Meer René op Facebook !

5 Comments

  1. marc tiefenthal

    Dit is behoorlijk kut. Dit is driewerf kut. Zelf heb ik het meegemaakt dat mijn eerste blog op wordpress is overgezet. Ik heb er behoorlijk de adem bij ingehouden maar het is gelukt. Bij jouw is het helaas gekukt, dus.

     
  2. Moordkuil

    Klote, René. Ik zie dit nu pas. Had eerder willen inloggen, maar het kwam er, door meer omstandigheden dan ik wil tellen, niet van. Heb ook inderdaad niets meer gepubliceerd op deze site sinds een heeeele lange tijd. Ik wilde uitvliegen, naar the big League. Tot nu toe is dat niet van de grond gekomen. Heb je ons (mijn) werk in een aparte map in je computer. Ik wil eens kijken of ik er nog iets mee kan in dit kaalgeslagen literair landschap.

     
  3. Kutbinnenlander Admin

    Het is alweer bijna terug, mensen. Nog een paar honderd berichten te herstellen. Niet alles keert terug, maar het meeste toch wel.

     
  4. Bert Bruininga

    Kut voor een in het buitenland wonende binnenlander

     
  5. René van Densen

    Jamaar ‘Bert’ de site is ook alweer een tijdlang terug in de lucht, aan beide zijden van de grens zelfs

     

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2024 KutBinnenlanders.nl

Theme by Anders NorenUp ↑