Categorie: De Opperpater (Page 1 of 55)

Ik ben de enige op kantoor vandaag. Iedereen is ziek of met verlof of in elk geval elders. Sommigen werken thuis. Ik ben helemaal alleen en loop in mijn blootje rond. Al een week keek ik uit naar deze dag. Het is stil, geen gebabbel of muziek. Ik hoor mijn beenharen wapperen in de wind. Het kantoor heeft weliswaar hoge ramen, maar het gebouw staat middenin de bossen. Niemand komt hier, enkel de vogels kunnen me zien.

Mijn bedrijf ontwerpt vogelnestjes. Ik moet ze testen. Dat is mijn werk. Ik weet niet waarom we vogelnestjes bouwen, de meeste vogels kunnen dat zelf prima. Hoewel ik al eens duivennesten heb gevonden in mijn schuur die echt alleen de meest achterlijke duif ter wereld had kunnen proberen bouwen. En ooit zag ik een duif zitten op één takje. Scandinavisch minimalisme, wellicht.

Ik vind het onzin dat ik de vogelnesten moet testen met een broek aan. Dat gaat toch veel beter zonder. Anders voel je niet of het nest een beetje comfortabel zit. Hoe het prikt en pikt. De houtnerven en vezelbasten. Broekloos vogelnesttesten brengt je tenminste weer in contact met de natuur. En als je toch zonder broek rondloopt, hoeft je bovenlijf ook niet bekleed. Ik ben Donald Duck niet. Het zou maar een raar gezicht zijn, zo onderhalf ontbloot op kantoor.

Met een koffie in de hand en een vogelnest dat nog aan mijn billen plakt loop ik even naar buiten voor een frisse neus en vergeet helemaal het automatisch slot van de deur. Ik zal moeten wachten tot morgen de eerste collega arriveert voor ik terug binnen kan. De vogeltjes vliegen af en aan met takjes terwijl ik op een houtje bijt.