Er komen weinig andere tijden meer. Toch niet voor de democratische landen die geleidelijk afglijden naar extreem rechts. Het wordt gewoon weer zoals in de tijd van toen, 1940.

Enkel in Rusland zou er nog eens iets kunnen gebeuren. Een opstand van de huurlingen. Doet denken aan het einde van het Romeinse Rijk. Ik denk er aan, soms, geheel terzijde.

In eigen ietwat kleine land gaat een regering ten onder aan zichzelf. Dit geeft voedsel aan radicalen. Ik zou ze niet te eten willen geven.

Ik zit hier lekker ver weg van dat alles. Ongeveer op drieduizend kilometer, bij veertig graden Celsius. Doei.

Marc Tiefenthal

In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.

Eenzaamheid is wat je elkaar niet aandoet
Met zijn allen tegen een, met zijn allen tegen een
Eenzaamheid is een erg gevaarlijk goed
Met zijn allen tegen eenzaamheid.

Het is niet het alleen zijn, alleen
Met zijn allen tegen een, met zijn allen tegen een
Je kunt dan vaak nergens anders heen
Met zijn allen tegen eenzaamheid.

Met zijn allen tegen een, met zijn allen tegen een
Met zijn allen tegen eenzaamheid.

Het is wijdverbreid, je kent er altijd wel een
Met zijn allen tegen een, met zijn allen tegen een
En die mensen zijn samen, wat maar voelt voor één
Met zijn allen tegen eenzaamheid.

Kom, laat die mensen binnen in je kring
Met zijn allen tegen een, met zijn allen tegen een
Buitensluiten is alvast een heel lelijk ding
Met zijn allen tegen eenzaamheid.

(refr.)

Die man alleen heeft vast heel wat te vertellen
Met zijn allen tegen eenzaamheid
Jij en je vrienden en voor wie je iets tellen
Met zijn allen tegen eenzaamheid.

(refr.)

Stefan Pietersen

Stefan Pietersen: werd ooit gèboren en daarna steeds wedergeboren en worstelt zich middels liedjes, gedichten, toneelteksten, verhalen en wat niet nog meer; is er eigenlijk nòg meer tussen hemel en diepe depressie?, tot elke dag weer herboren wordt in schoonheid.

Nee, geen praatprogramma hier. Het kan best zijn dat ik vanavond een gast ontvang en dan een uur lang in gesprek ga.

Nee, geen camera, geen microfoon. Ik schrijf niets op. Het gesprek grijpt plaats en daarna lost het zich op.

Hoe is het mogelijk dat ik zoveel al dan niet boeiende gesprekstof laat verwaaien? Het kan me niet schelen. De mediatisering van de onze beeldschermachtige samenleving blijft mij vreemd. Enigszins vijandig ook.

Ze zijn ontzettend en eigenlijk behoorlijk belachelijk, die lieden die zich belangrijk wanen omdat ze op het scherm verschijnen.

Decennia geleden heb ik besloten ze niet langer te bekijken. Ik ken de meeste niet. Geen BV noch BN, laat staan een BC (Belge connu, les people).

Marc Tiefenthal

In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.

Er bestaat zoiets als friemelen. Het valt moeilijk te ontwaren. Daar krijg ik het van, zie: ontwaren. Is dat geen prachtig werkwoord? Wat doen we of doen we niet als wie iets ontwaren? Zie … je?

Ik loop te wandelen en kijk wat rond. Soms ontwaar ik iets, sta dan even stil en kijk toe. Even later loop ik verder. Bij het fietsen ontwaar ik soms. Snel. Soms rem ik dan om stil te staan. Wat was dat?

Dat zijn doorgaans zaken die zich niet makkelijk laten zien. Ze leiden een verborgen bestaan. Of lijden ze dat?

Som rijd ik bij het fietsen van de ene verbazing in de andere. Een enig mooi modern gebouwde villa, bijvoorbeeld. Maar van friemelen geen spoor.

Marc Tiefenthal

In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.

De opwarming van de aarde is ongelijk verdeeld. Een heleboel landen krijgen te maken met temperaturen boven veertig graden, terwijl in dit lage landje bij de zee er geen spoor te ontwaren valt van enige zomer.

De Oeso noch de Verenigde Naties (UNO) hebben oren naar onze verzuchtingen.

‘We hebben al werk genoeg met Italië en Griekenland’. Italië verzuipt, Griekenland staat in brand. Dat zijn pas klimaatrampen. Al zullen de ontkenners dat ontkennen en zullen ze zich voordoen als kenners. Dat was met het virus Covid niet anders.

Iran gaat zelfs twee dagen op slot. Het is er bijna vijftig graden. Iedereen moet er binnenblijven. Precies Covid, ja.

De wereld is om zeep.

Marc Tiefenthal

In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.

Chesterfield, ik leg de naam graag in mijn mond. Denk dan aan sigaretten van dat merk in een mooie verpakking. Ik heb er nooit een gerookt. Het had gekund als het ook pijptabak was. Nee dus.

Ik stopte met pijproken na een loopbaan van vijfenveertig jaar. De naam Chesterfield werd lauw in mijn mond en verloor mijn aandacht. Later kwam bij nader onderzoek aan het licht dat de naam ook toebehoort aan een klassieke, duurzame dure Engelse zetel, zo een die de Nederlanders domweg en schroomloos een bank zouden noemen. Je kan ze er dus mooi mee op hun plaats zetten.

Onbetaalbaar maar niet onbruikbaar. Ik proef de naam opnieuw in mijn mond.

Marc Tiefenthal

In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.

Er gaat geen dag voorbij of er volgt een nacht. Als de nacht erop zit breekt de dag weer aan. Als dat niet mooi is.

’s Nachts horen we te slapen en te dromen zodat we overdag de wereld aankunnen. ’s Nachts slaap ik soms slecht, zo slecht dat de wereld me ontgaat.

Onlangs echter sliep ik overdag. Slapen? Mijn vrouw dacht eerder dat ik bewusteloos was. Ik miste de overgang van dag naar nacht, van nacht naar dag.

Die nare tijd heeft niet lang geduurd. Een arts stelde een gebrek vast. Drie dagen later volgde een ingreep.

Nu gaat elke dag weer over in de nacht en breekt op het einde van de nacht de dag weer aan. Bijna was het voorgoed nacht.

Marc Tiefenthal

In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.

Ik lag zo goed als naakt, zoals dat hoort, op de operatietafel. Het was een wonder dat ik nog leefde maar ik was eindelijk terecht. De assistenten hielden zich ledig met het verplaatsen van allerlei hulpmiddelen zoals draad, tang, spuit en dies medische instrumenten meer.

Vanuit mijn rechterooghoek zag ik een beduidend oudere man zich vervelen. Dat moest de anesthesist zijn, de slaapdokter. Veel werk g af ik hem niet, ik zou slechts plaatselijk verdoofd worden. Met mijn linkeroog hield ik de klok in de gaten, een extra grote klok bovendien.

Toen kwam het röntgenapparaat op mij af en op mij neer. Op het etiket las ik: fabriqué à Shangai, en Chine. De hel!

Marc Tiefenthal

In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.

Met een grote glimlach te zitten aan die tafel
De ander kijkt je genietend aan
en begrijpt alles wat het zegt
Een volle stilte zonder ergernis of angst te vallen
uit de toon van ongewoon
Van vervelend en zonder is er niks meer aan.

Ik ben in staat gesteld en aangemoedigd
dat het fijn is om te zwijgen
De situatie niet naar mijn hand te neigen
Te zingen van binnen
en zonder ook maar een enkel woord
Te zingen van binnen
en zonder dat het me stoort.

Het valt op dat het niet opvalt, de ongemakkelijke stilte
Het kost niet de minste moeite
wordt automatisch uitgevoerd
Een knik, een blik uit ogen, een knie
gebogen naar de ander
Geen drang tot overheersing
en de ander in zijn waarde-stoer.

(refr.)

Even indrukwekkend als een lang verhaal met hoogtepunt
Warme mensen aantrekkend en zoveel stilte als je op kunt en…

(refr.)

Stefan Pietersen

Stefan Pietersen: werd ooit gèboren en daarna steeds wedergeboren en worstelt zich middels liedjes, gedichten, toneelteksten, verhalen en wat niet nog meer; is er eigenlijk nòg meer tussen hemel en diepe depressie?, tot elke dag weer herboren wordt in schoonheid.

Ik zat er weer zo doorheen
De muren werden gek van mij
Ze kwamen op me af en zeiden:
‘Man, noem ons maar laf
maar de aflossing komt morgen pas
Dus wij brengen je terug
naar hoe je in een grijs verleden was’.

En je vraagt me: hoe gaat het?
Gaat het goed, alsjeblieft, zeg dat het goed gaat
en je denkt aan vijf minuten geleden
met die fietstas en net weer iets te laat…

Dan zeg je: nee, het gaat niet helemaal goed
Het gaat niet helemaal goed, oh die frustratie!
Nee, het gaat niet helemaal goed
Het gaat niet helemaal goed, die situatie!

De zon hangt in stralen als een goed werkende douche
vult de kamer met goedhartigheid
en schoner dan een poets in kan werken op een bloes
de kleuren er niet uitgewassen
Nee mevrouw, integendeel…

En ik vraag je: hoe gaat het?
Gaat het goed? Alsjeblieft, zeg dat het goed gaat!
En je denkt aan drie minuten geleden
met die e-mail die maar niet de deur uitgaat.

(refr.)

Help, het gaat nu helemaal goed!
En ik weet niet hoe het komt en dus niet hoe het moet
Ik vind dat dat moet, dat ik weet voortaan
Ik wil een dag aan kunnen trekken
dat het voor altijd lekker zal zitten
zal gaan zo goed…

(refr.)

Stefan Pietersen

Stefan Pietersen: werd ooit gèboren en daarna steeds wedergeboren en worstelt zich middels liedjes, gedichten, toneelteksten, verhalen en wat niet nog meer; is er eigenlijk nòg meer tussen hemel en diepe depressie?, tot elke dag weer herboren wordt in schoonheid.