Ik zit op een dichtbundelbeurs. Mijn boekjes liggen op mijn tafel. Er zitten prijsstickers op. Dat beperkt de vragen van de bezoekers, en hoeveel ik moet nadenken. Ik heb voorgedacht.
Mijn tafel is naast de uitgang, tevens ingang. Ik zit voor een grote rode brandslang. Omdat verder niemand het doet, zeg ik welkom tegen de bezoekers. En dat de wc daar de trap op is.
Ik dacht dat ik alle dichters kende. Maar ik ken alleen de drinkende dichters. Dit zijn de bundelbeursdichters. Niet één bekend gezicht. Mensen vragen vooral of ik van Nederland ben. Omdat ik zo Nederlands klink. Of ik nog naar Nederland terugga vanavond. Misschien hopen ze dat. Wat, sorry ? Daar, de trap op, mevrouw.
Reactietjes