De wereld draait al lang door

De firma waar ik eind jaren 1970 werkte, ‘deed’ in mensenrechten, was multinationaal, telde vierenveertig lidstaten of filialen, hield eenmaal per jaar een algemene vergadering in een van de lidstaten. Dat jaar was ons land aan de beurt.

De organisatie liep gesmeerd, we konden al eens improviseren, een vergadering meepikken en kregen na afloop van het volgende gastland te horen: ‘Het wordt voor ons moeilijk dit te evenaren’. Ik was toen nog behoorlijk groen achter mijn oren.

Een week lang vergaderen en op dag acht persconferentie. We waren op dag zeven aan het opruimen, de laatste vergadering zat er op, het was middag. Ineens stond daar een trio waarvan een man een reuzencamera vasthield als gold het een mitrailleur. Ze spraken Frans. RTBf. ‘Middag. We zijn van het televisiejournaal. Uitzonderlijk hebt u recht op drie minuten in onze uitzending vanavond. We willen uw secretaris-generaal spreken’.

Ik besloot dat uitzonderlijk recht met voeten te treden. ‘Die drie minuten zijn uw zaak. U komt te laat. Donderdag was er ’s avonds een vergadering die open stond voor beleidslui en journalisten. Jullie waren er niet en toch had ik ook jullie uitgenodigd. Ingerukt’. (Cassez-vous)

Zienderogen en –oren daalde de toon en hun gestalte; hun knieën werden van de weeromstuit soepel. Ze bogen. ‘Zou het toch mogelijk zijn hem te spreken?’ ‘Kom  morgen na de persconferentie. Ik zou niet weten waar hij nu is. Aan het laatste middagmaal? Al op weg naar Brussel? Zijn kamer aan het opruimen?’

Toen gingen ze helemaal door de knieën. Ze stapten ootmoedig uit  hun hoge toren en daalden af. ‘Neem wat beelden van het decor hier, we zijn het aan het afbreken’. En ik zocht en vond de secretaris – generaal die hen te woord stond. Hogetorenmentaliteit. Treurbuisgespuis. Grenzen overschrijden is zo gebeurd. Ze terugdringen achter die grenzen daarentegen

Marc Tiefenthal

In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.