Het zou een hele eer moeten zijn, het werd echter een twijfelachtige eer. Het staat een persoon vrij zich zo volledig mogelijk in een idee in te schrijven tot de persona, d.i. het masker, er ‘alsof’ uit naar voor komt. Te doen alsof er iets te rapen valt, als je je bukt. Daartoe een plaats bepalen.
De plaatsbepaling vormt dan eigenlijk het eerste sluitstuk. Ja, er is waarlijk sprake van een sluitstuk. Eenmaal ter plaatse blijkt het een sluikstuk. Smokkel om mokkel.
Zie, nu dus ter plaatse domineert een quasi eeuwenoude toren. Die is opgebouwd uit de brokstukken van de eerste toren, de vorige die door de Franse revolutionairen verwoest werd. De toren werpt vergeefs zijn schaduw vooruit. Het is nu eenmaal een twijfelachtige eer als quasi-toren te mogen uittoren.
Geef een reactie