**Strijd*
Net dat ene stukje onkruid
te hardnekkig voor de spade
sla je gade
terwijl je langzaam groeien blijft…
Ik probeer je uit te roeien
te bestrijden
ieder wapen ingezet
je straalt zowat nog van de pret
als je mijn schouders zakken ziet
Jij parasiet
jij stuk onnozel
jij bederft mijn prachtig
bijna toch perfecte tuin
je staat daar stiekem wat te stralen
met blosjes blij
brutaal gebroed
ik hak trefzeker op je kruin
Kzal je leren mij te tergen
het bloed onder mijn nagels
het witheet glijdt me over het gezicht
stoomt me uit de oren
radeloos verloren
mijn vijand onverslagen
Het wil echt niet
je wilt niet wijken
je staat strijdlustig
op jouw plek
het is te gek
ik weet echt niet meer wat te doen
voorbij de grenzen van fatsoen
voorbij het eind van mijn Latijn
Dan gewoon maar accepteren?
dat alles is zoals het zijn moet
dat ook jij recht hebt
te leven op die manier die jij verkiest
Ik stamp de aarde
in berusting
laat je slapen
sluimeren
heb je de muts al opgezet
Nog één glaasje water
dan de oogjes toe
ga je veilig onder zeil
in mijn keurig bloemenbed
Vervluchtigd in de tijd.
Zonder zorgen weer begonnen.
En ook belangrijk,
zonder spijt.
Met plezier,
nochtans te over.
Denk ik voor nu een keer
aan mij.
Geloof maar wat je wilt geloven!
Verdwaal ik? Zwerf ik?
Vogelvrij!
Geef een reactie