Allemaal vrienden van mij werkten mee aan een armoedeblad. Het schijnt heel mooi te zijn geworden. Ik had het zelf te druk met onzinverhaaltjes en facebookversjes schrijven. Niet dat iemand mij iets gevraagd heeft. Ik pas niet bij het armoedeblad. Het armoedeblad is serieus, ik ben niet serieus. Als je het vermogen bezit om niet serieus te zijn, ben je rijker dan rijk. Eigenlijk zou ik in een rijkenblad thuishoren, maar ik dwaal af.

Het armoedeblad is uitgelekt. Volgende week komt het pas uit maar nu al is het in het nieuws geweest. Dit gaat tegen de plannen in van de mensen achter het blad. Zij wilden zo lang mogelijk wachten met de media-aandacht. Het liefst tot er twee eeuwen verstreken waren na het verschijnen van het blad. Ter viering dat het zo lang geheim is gebleven. Het liefst houden ze het blad nu nog stil, maar het geheim is dus al uitgelekt. Als bruin water uit een rotte pijp waar geen reparatiebudget voor is.

Eigenlijk wil ook helemaal niemand van de redactie dat mensen het armoedeblad lezen. Het is veel mooier dat het blad er is, dan dat men het openslaat. Ik heb nare geruchten gehoord dat er in het blad eigenlijk geen échte inhoud staat, enkel naaktfoto’s van Jort Kelder. Mét bretels. Men heeft daarom de kaft en de pagina’s van een plakrandje voorzien zodat het heel moeilijk is het blad open te slaan. De kaft ziet er legitiem uit. Eigenlijk is dat ook al mooi genoeg.

Een boekverkoopster spreekt haar zorgen uit over het armoedeblad. “Wat voor volk gaat daar op af komen ?” vraagt ze. “Toch niet van die verschrikkelijke rijken, of wel ? Die komen normaal nooit in mijn zaak.” De volgende dag staat er op haar winkelruit geschilderd ‘Rijken hier niet welkom’.