Ding dong
”Goedemiddag, de controlepolitie. Mogen wij binnenkomen?’’
”De wat? Hoho, wacht eens even. Dat gaat zomaar niet. De controlepolitie? Nooit van gehoord. Uw legitimatie graag.’’
”Geen probleem meneer, wij zijn deze vraag gewend. Alstublieft.’’
”Dit lijken wel veredelde Efteling-abonnementen. Wat is dit en waar gaat het over?’’
”Wij zijn een nieuwe instantie van de sterke arm die zich voornamelijk bezighoudt met veiligheid. Voor u, maar vooral voor de mensen rondom u.’’
”Aha. Wacht, wat?’’
”Via de moderne communicatiemiddelen monitoren wij dagelijkse gangen van zaken om mistanden te ontdekken en in te grijpen als het uit echt de klauwen loopt.’’
”Oh, dat klinkt best mooi. Goed werk, denk ik. Maar wat brengt u hier?’’
”Volgens onze gegevens heeft u zich de laatste twee uur gruwelijk misdragen. Bij de beesten af.’’
”Huh? Wat?’’
”Uw mobiele telefoon liegt niet, meneer. Daardoor weten wij dat u vanmorgen vier keer heeft wildgeplast in het plantsoen hierachter. Daarna heeft u een kat en een Setter aangevallen. Tot overmaat van ramp snuffelde u aan de achterwerken van drie vrouwen en randde u het been van de man van vier huizen verderop aan. Dat kunnen wij natuurlijk niet tolereren. Gaat u uit vrije wil mee? Of moeten deze scene buiten verder voort zetten?’’
”Beste ambtenaren, ik ben mijn mobiele telefoon al een dag kwijt. Ik heb nu wel een idee waar die gebleven is. Bedankt. Controlepolitie, is dat trouwens niet een enorm pleonasme?’’
”Toe maar! Nog een belediging erbovenop ook. Meneer heeft zeker geld genoeg?’’
”En dan heeft u gisteravond ook nog eens gegoogled op ‘riemen’, ‘lessen’ en ‘kleine hondjes’. Tsk tsk. Dat wil uw vrouw vast niet horen.’’
”Mee met ons. Vort! Dat geteisem zoals u voor eeuwig van de staten verdwijnt.’’
En we konden weer rustig slapen, mensen.
Geef een antwoord